Page 55 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 55
น่ันคืออารมณ์ที่จิตรับรู้มีสันฐานชัดเจน บ้านก็จัดเป็นรูปรูปหน่ึง
ทีนี้ขณะที่เรารับรู้เสียงหรือความคิดที่เกิดขึ้นมา ลองให้จิตที่ว่างเบา กว้างกว่าเสียงท่ีได้ยิน หรือให้จิตที่ว่างเบากว้างกว่าเรื่องที่กาลังคิดอยู่ได้ไหม ? โดยปกติแล้วเราคิดถึงอะไร มโนภาพอันน้ันก็ปรากฏข้ึนมาทันทีโดยไม่ต้อง ปรุงแต่ง ลองระลึกถึงอะไรสักอย่างหนึ่งแล้วให้จิตที่ว่างเบากว้างกว่าอารมณ์นั้น ได้หรือเปล่า ? ถ้าความรู้สึกท่ีว่างเบาหรือจิตท่ีว่างเบากว้างกว่าอารมณ์น้ันได้ สังเกตดู จิตใจรู้สึกอย่างไร... รู้สึกหนักหรือเบา หรืออารมณ์เหล่าน้ันกดทับ ทาให้จิตรู้สึกหนักไหม ? อันนี้อย่างหน่ึง อีกจุดหน่ึงท่ีพึงสังเกตควบคู่กัน ก็คือว่า เม่ือก้ีเราทาให้จิตท่ีว่างเบากว้างกว่าตัวแล้วตัวรู้สึกเบา ลองดูว่า ถ้าให้จิตท่ีว่างเบากว้างกว่าเร่ืองท่ีคิดหรือมโนภาพที่กาลังปรากฏเกิดข้ึนมา รู้สึกเป็นอย่างไร... ภาพอันนั้นรู้สึกหนักหรือเบา ? บางทีโยคีเกิดความสงสัยว่า ความคิดจะหนักจะเบาได้อย่างไร จริง ๆ แล้วเป็นเร่ืองสาคัญมาก ๆ เลย เพราะบางทีอยู่ ๆ ความคิดก็ผุดขึ้นมาเอง รู้สึกหนักใจทันทีเลย มีน้าหนัก มีชีวิต มีรูปร่าง มีรสชาติเกิดขึ้นมา แค่มโนภาพความคิดในอดีตปรากฏข้ึนมา ทาไมความทุกข์ถึงเกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน ? เพราะมโนภาพท่ีเกิดขึ้นมาเหมือน เ ก ดิ ข น้ ึ ม า ใ ห ม ่ เ ห ม อื น ม ชี วี ติ ม รี ส ช า ต ิ ม จี ติ ว ญิ ญ า ณ เ ก ดิ ข นึ ้ ม า แ ล ว้ ก ม็ เี ว ท น า ท า ง จ ติ เกิดข้ึนมา
47
47
