Page 56 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 56
48
เพราะอะไร ? เพราะการคิดในขณะที่มีตัวตน มีอุปาทานเกิดขึ้นมา น้าหนักก็เกิดข้ึน ความทุกข์ก็เกิดขึ้นได้โดยปริยาย เรื่องเก่า ๆ สัญญาเก่า ๆ บางทียังไม่ได้ปรุงแต่งอะไรมากเลย พอผุดข้ึนมาก็ทุกข์แล้ว เพราะสัญญาเก่า บันทึกเอาไว้ว่าเร่ืองนี้เป็นทุกข์ แต่พอทาจิตให้ว่างให้กว้างกว่าเรื่องน้ัน สังเกตว่า พอคิดถึงเร่ืองที่กาลังปรากฏอยู่ ความทุกข์เกิดขึ้นหรือเปล่า มีน้าหนักไหม หรือเรื่องนั้นรู้สึกว่าง ๆ เบา ๆ ? ยังคิดได้ ระลึกได้ จาได้ ชัดเจน แต่ว่ารู้สึกว่าง ๆ เบา ๆ ไม่มีน้าหนัก คาว่า “ว่าง ๆ เบา ๆ ไม่มีน้าหนัก” หมายความว่าความคิดท่ีเกิดข้ึนมาไม่ทาให้รู้สึกทุกข์น่ันเอง ซึ่งเป็นอานิสงส์ หรือเป็นผลที่เกิดข้ึนที่ผู้ปฏิบัติสามารถรู้สึกได้เอง ถามว่า เม่ือเป็นแบบน้ีแล้ว การใช้จิตที่ว่าง ที่กว้าง ที่เบาไปรับรู้อารมณ์ เป็นประโยชน์กับชีวิตของเรา หรือเปล่า ? เห็นไหมว่า การใช้จิตที่ว่างเบาไปรับรู้อารมณ์ ไม่ได้หมายความว่า จิตต้องไม่รับรู้อะไรถึงจะเรียกว่า “ว่าง” จิตว่างคือว่างจากอะไร ? ว่างจาก อัตตา ว่างจากตัวตน ว่างจากอุปาทาน แต่รับรู้ทุกอย่างได้อย่างชัดเจน มีสติสัมปชัญญะ จึงบอกว่าการใช้จิตแบบนี้นี่แหละจะเป็นประโยชน์กับ ชีวิตของเรา
เราสามารถรับรู้อารมณ์ท่ีเข้ามากระทบทางตา ทางหู ทางจมูก ทางล้ิน ทางกาย ทางใจในชีวิตประจาวันได้เหมือนเดิม แต่ “ไม่ทุกข์” เหมือนเดิม
48
