Page 71 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 71
การที่ถามว่าจิตที่ว่างเบาสามารถทาหน้าที่รับรู้อารมณ์ได้ไหม อันนี้ก็เป็น อีกจุดหนึ่งที่สาคัญ
ถ้าผู้ปฏิบัติไม่พิจารณาไม่สังเกตแบบน้ี ก็มีแต่ความปรารถนาอยาก จะทาให้จิตว่าง อยากจะทาให้จิตสงบ อยากจะปล่อยวาง... มีแต่ความอยาก แต่ทาไม่เป็น หรือบางทีพอปฏิบัติธรรมไปแล้ว ทาให้จิตว่างได้ มีสมาธิ สงบ เงียบ ว่าง ไม่มีอะไรรบกวนเลย แต่พอลืมตาข้ึนมาไม่สามารถเอาจิตท่ีว่าง หรือเอาความสงบความว่างนั้นไปใช้ประโยชน์ต่อไปได้ พอมีผัสสะข้ึนมา ก็มีเวทนาทางใจเกิดข้ึนมาอีก มีความทุกข์เกิดขึ้นมาอีก นั่นเพราะอะไร ? เพราะว่าบางคร้ังไม่ได้พิจารณาว่าเมื่อทาจิตให้ว่างได้แล้ว เอาจิตท่ีว่างที่เบา ไปใช้ประโยชน์ได้หรือเปล่า เหมือนกับเราแค่รู้สึกว่ารับรู้หรือดูไป แต่ไม่ สามารถกาหนดจิตหรือย้ายจิตได้ ถึงแม้เราจะทาจิตให้ว่างได้ แต่บางครั้งก็ ไม่รู้ว่าจิตท่ีว่างน้ันกว้างแค่ไหน กว้างกว่าตัว หรือเท่าตัว หรือเล็กกว่าตัว... ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ไม่คิดอะไร ใจว่าง ๆ อยู่ บางครั้งก็ไม่รู้ว่าว่างจากตัวตน หรือเปล่า เน่ืองจากขาดการพิจารณาการสังเกต อันน้ีจึงเป็นเหตุปัจจัย อย่างหนึ่งที่ทาให้เราท้ังหลายผู้สนใจในธรรม อยากสงบ อยากว่าง แต่พอ ทาใจให้ว่างได้แล้วไม่สามารถเอาจิตท่ีว่างเบาไปใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็ม ประสิทธิภาพ
63
63
