Page 72 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 72
เพราะฉะน้ัน การท่ีอาจารย์บอกว่าให้ย้ายจิตไปท่ีมือ ท่ีแขน ท่ีไหล่ ที่หน้า ที่สมอง ที่บริเวณหทยวัตถุ เพ่ือทาให้เห็นว่าผู้ปฏิบัติสามารถกากับจิตตัวเองได้ สามารถเคลื่อนย้ายจิตได้ วางตาแหน่งของสติ/ของจิตนี้ได้ว่าจะไปรู้อะไร ตรงไหน สามารถเอาจิตที่ว่างเบาไปรับรู้อารมณ์ได้ น่ันเป็นเรื่องสาคัญ เม่ือกี้อาจารย์พูดถึงเรื่องว่าง ๆ อย่างเดียว แต่ไม่รู้ว่างจากอะไร ในเมื่อจิตยังทาหน้าท่ีรับรู้อารมณ์ต่าง ๆ อยู่ แล้วจิตว่างจากอะไร ? ตรงนี้ก็เป็นอีกจุดหนึ่งท่ีผู้ปฏิบัติพึงใส่ใจพิจารณาสังเกตดู ถ้าจิตรู้สึกว่างเบา ให้จิตท่ีว่างเบากว้างกว่าตัว กว้างเท่าห้อง เท่าบริเวณบ้าน เท่าบริเวณอาคาร หรือกว้างเท่าท้องฟ้าไปเลยก็ได้ แล้วสังเกตดูว่า จิตที่ว่างเบาเขาบอกว่าเป็นเราไหม ไม่ใช่ว่าจาได้ไหมว่าเป็นใคร คาถามคนละอย่างกัน ถามว่า จิตท่ีว่างเบาบอก ว่าเป็นเราเป็นเขาเป็นใครหรือเปล่า หรือแค่รู้สึกว่าง รู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกเบาแค่น้ันเอง ? แล้วถ้าเป็นแค่ความรู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกเบา ไม่ได้ บอกว่าเป็นเรา ลองหันกลับมาดู ตัวที่น่ังอยู่ท่ามกลางความว่างความโล่ง เขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า หรือเหมือนกับส่ิงส่ิงหนึ่ง เหมือนวัตถุอย่างหน่ึง เป็นรูปรูปหน่ึงที่ต้ังอยู่ในที่ว่าง ๆ ไม่ได้บอกว่าเป็นเรา เป็นเขา เป็นใคร ?
การพิจารณาอย่างน้ี คือการสังเกตสิ่งที่กาลังปรากฏจริง ๆ ไม่ใช่แกล้งลืม หรือไม่ได้สนใจ แต่เป็นลักษณะของความรู้สึกท่ีเกิดข้ึนจริง ๆ ถ้าถามว่าจาได้ไหม
64
64
