Page 80 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 80
72
ว่าเป็นเรา ทาไมถึงบอกว่ามีเราแล้วจิตใจถึงหนัก ? ลองสังเกตแบบนี้ ทาจิตให้ว่างใหม่ ให้จิตที่ว่างเบากว้างกว่าตัวแล้วเอาความรู้สึกว่าเป็นเรา มาใส่ที่ตัว สังเกตบริเวณที่ตัวหรือบริเวณรูปรู้สึกอย่างไร... ยังเบาอยู่ไหม หรอื วา่ รสู้ กึ มนี า้ หนกั ขนึ้ มา ? คา วา่ “มนี า้ หนกั ขนึ้ มา” บอกถงึ ลกั ษณะของความรสู้ กึ วา่ เมื่อไหร่ก็ตามที่มีตัวตนมีความเป็นเราเกิดขึ้นมา ก็จะคิดว่า รูปน้ีเป็นของเรา น้าหนักก็เกิดขึ้น ความทุกข์ก็เกิดขึ้นมา เพราะความหนักคือ ความไม่สบาย
ถ้าเราเห็นว่าพอมีความเป็นเราแล้วมีความหนักเกิดขึ้นมา อันนี้ก็ เช่นเดียวกัน ทาไมเรารับรู้อารมณ์ที่เข้ามากระทบทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย หรือทางใจ แล้วเกิดความรู้สึกหนัก รู้สึกอึดอัดขัดเคืองข้ึนมา ? นั่นก็เพราะ “มีเรา” เป็นผู้รับรู้นั่นเอง ไม่ได้รับรู้ด้วยจิตที่ว่างจากตัวตน ให้ สังเกตดูว่า ขณะท่ีเราไม่ได้คิดอะไรเลย แค่เอาความรู้สึกว่าเป็นเรามาใส่ท่ีตัว ก็ยังรู้สึกหนักแล้ว ถ้าเอาความรู้สึกว่าเป็นเรามาใส่ท่ีตัวได้ ก็เอาความรู้สึกว่า เป็นเราออกจากตัวได้ ถามว่า เอาออกอย่างไร ? ให้ส่งความรู้สึกว่าเป็นเรา ไปอยู่ข้างหน้าในที่ว่าง ๆ แล้วก็ปล่อยความรู้สึกว่าเป็นเราให้หายไปในความว่างนั้น ลองดูว่า ที่ตัวรู้สึกเบาข้ึน โล่งข้ึนไหม ? น่ีคือการสังเกตถึงเหตุและผลท่ีเกิดขึ้น พอเอาความเป็นเราออกไปแล้วตัวรู้สึกโล่งข้ึนเบาขึ้น นั่นเป็นตัวบอกว่า
72
