Page 85 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 85
มีช่องว่างระหว่างจิตท่ีว่างเบากับเรื่องที่คิด ไม่ต้องเอาความว่างไปแตะไปชน มีช่องว่างนิดหนึ่งเหมือนเป็นผู้ดู ดูใกล้ ๆ แต่ให้ใจกว้างกว่าเรื่องท่ีคิด การรู้กว้าง จะทาให้เห็นอะไรได้กว้างขึ้น รู้ได้ชัดเจน น่ันเป็นการคิดท่ีประกอบด้วย สติสัมปชัญญะ การรับรู้ด้วยใจที่กว้างกว่าอารมณ์เป็นการรับรู้ด้วยความรู้สึก ที่ไม่มีตัวตนน่ันเอง สภาวธรรมที่พูดมานี้ท่ีสาคัญคือผู้ปฏิบัติควรจะฝึกใช้กับ ทุก ๆ อารมณ์ อาจารย์ยกตัวอย่างความคิด เพราะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน แล้วส่วนใหญ่พอคิดก็เข้าถึงใจเลย
แต่ถ้าเราคิดแล้วเข้าไม่ถึงใจแบบนี้ รูป เสียง กล่ิน รส สัมผัสในชีวิต ประจาวัน ก็เอาความรู้สึกที่โล่งเบาไปรับรู้อารมณ์นั้น ๆ มีความสนุกกับการ ใช้จิตท่ีว่างไปรับรู้อารมณ์ เป็นการฝึกการรับรู้อารมณ์ด้วยความรู้สึกท่ีไม่มี ตัวตน แล้วมีตัวฉันทะมีความพอใจในการท่ีจะใช้จิตท่ีว่างรับรู้อารมณ์ ให้กว้าง อยู่ไกลแค่ไหนก็ได้ สมมติว่า เสียงดังอยู่ไกลลิบ ๆ ส่งจิตที่ว่างเบาไปตรงน้ัน ให้กว้าง ฝึกบ่อย ๆ แล้วจะชานาญ ฝึกบ่อย ๆ ในทุก ๆ อารมณ์ก็จะทาให้ เรารับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ด้วยความรู้สึกท่ีไม่มีตัวตนโดยปริยาย แล้วการรับรู้ ดว้ ยความรสู้ กึ ทไ่ี มม่ ตี วั ตนแบบนกี้ จ็ ะเหน็ ถงึ อาการเกดิ ดบั ของอารมณไ์ ดง้ า่ ย ต่อไปก็จะเห็นอาการพระไตรลักษณ์ บางคนถามว่าอาการเกิดดับเป็นอย่างไร ถามว่า เมื่อก้ีขยายจิตให้กว้างเวทนาทางใจดับอย่างไร เห็นไหมว่า
77
77
