Page 99 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 99
อย่างเช่น คิดถึงคนน้ัน ภาพคนนั้นก็ปรากฏข้ึนมา แว้บเดียวไปคิดถึงวัตถุอย่างอื่น ภาพอ่ืนก็ปรากฏขึ้นมา เราจะเห็นชัดเลยว่า คิดถึงเรื่องนี้ภาพนี้ปรากฏข้ึนมา แล้วพอแว้บไปคิดถึงเร่ืองน้ัน ภาพน้ีก็แว้บหมดไป ก็จะเริ่มเห็นได้ง่ายข้ึน ว่าอาการเกิดดับของความคิดน้ันเป็นอย่างไร น่ีคือการเอาความคิดมาเป็น อารมณ์กรรมฐานในการปฏิบัติธรรม เพราะฉะนั้น ทาใจให้สบาย ๆ ไม่ต้อง ไปกังวล ยังไงก็เกิดอยู่แล้ว ขณะที่เราปฏิเสธความคิดก็ไม่ได้หมายความว่า ความคิดนั้นจะหยุดไป ย่ิงปฏิเสธย่ิงไม่ชอบความคิดก็จะย่ิงเยอะขึ้น ๆ ยิ่ง เห็นความคิดไม่เที่ยง เกิดแล้วดับไป ถามว่า ความคิดเป็นของเราไหม หรือเราเป็นผู้ดูความคิด ความคิดกาลังเป็นไปตามเหตุปัจจัยเท่าน้ันเอง น่ีคือส่วนหนึ่งท่ีผู้ปฏิบัติพึงพิจารณา
ทีน้ีย้อนกลับไปเมื่อคราวท่ีแล้วที่บอกว่า พอมีความคิดขึ้นมา เราทา จิตให้ว่างได้ ใช้จิตท่ีว่างไปรับรู้ความคิด จิตที่โล่ง ๆ ท่ีเบา ๆ ให้กว้างกว่า เรื่องที่คิด มีอยู่สองอย่าง นอกจากรู้อาการเกิดดับแล้ว เมื่อความคิดเกิดข้ึนมา มีเจตนาท่ีจะคิดหรือพอใจท่ีจะคิด ให้ความรู้สึกท่ีโล่งที่โปร่งท่ีเบากว้างกว่า เ ร อื ่ ง ท คี ่ ดิ แ ล ว้ ก ค็ ดิ ไ ป . . . ถ า้ ค ว า ม ค ดิ ท เี ่ ก ดิ ข นึ ้ ม า น นั ้ ส า ค ญั แ ล ะ จ า เ ป น็ ต อ้ ง ค ดิ อันนี้คิดได้เลย พิจารณาให้กว้างออกไป อีกอย่างหน่ึงก็คือว่า บางครั้ง ความคิดเกิดขึ้นมาแล้วมีผลตามมา คือมีเวทนาทางจิตเกิดข้ึนมาด้วย บางที
91
91
