Page 105 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 105
625
คือจริง ๆ แล้วนี่นะ...เพราะความรู้สึก จะมีความรู้สึกที่แบบว่า ที่อยู่ที่นานแค่ไหนก็ตาม มันมีบาง วันเราจะรู้สึกว่าคนนี้เป็นอย่างไร ตอนนี้อยู่ตรงไหน ตอนนี้เป็นอย่างไร สารวจเอา คือคอยห่วง ห่วงลูก ศษิ ยท์ กุ คน หว่ งทกุ คน ตอนนบี้ างคนตอนนเี้ ขาอยตู่ รงไหน โห!เทยี่ วสนกุ สนานเลย เขาลมื ไปหมดแลว้ เขา ไม่ได้สนใจธรรมะแล้ว กาลังเพลิดเพลินเฮฮาอยู่เลย เราก็เอ่อ!ช่างเหอะสบายแล้ว บางคนก็โห! คร่าเคร่ง เคร่งเครียด ปฏิบัติแบบเคร่งเครียดเคร่งครัด อันนี้คือพูดเล่น ๆ นะ คือพูดให้รู้ว่า จริง ๆ แล้วนี่นะ...ความ หว่ งใย ทา ไมพอ่ แมเ่ ราเวลาหว่ งเรานนี่ ะ มนั เหมอื นเปน็ พลงั บางอยา่ งทคี่ มุ้ ครองเราได้ พอ่ แมท่ หี่ ว่ งลกู หลาน นี่นะ ทาไมถึงเป็นพลังบางอย่าง ที่คอยดูแลคอยคุ้มครองลูกหลาน เพราะนี่คือความอะไรนะ...คุณธรรม ธรรมะมันถึงคอยคุ้มครองปกป้องอยู่ จะเป็นอย่างนั้น
เพราะฉะนนั้ นเี่ วลาเราปฏบิ ตั ธิ รรม ไมใ่ ชว่ า่ อาจารย.์ ..ไมว่ า่ อะไรมงั้ อาจารยค์ งไมไ่ ดส้ นใจมงั้ อาจารย์ จะ เออ่ !ถา้ โยคไี มส่ นใจอาจารยอ์ าจารยจ์ ะรู้ ถา้ ฟงั อาจารยอ์ าจารยก์ จ็ ะรู้ ไมฟ่ งั กจ็ ะรู้ อนั นนั้ นนี่ ะ คอื ฟงั เขา้ ใจ ไมเ่ ขา้ ใจนนี่ ะจะรู้ เพราะฉะนนั้ เวลาอาจารยพ์ ดู ธรรมะ เวลาโยคเี ขา้ ใจ...ไมเ่ ขา้ ใจกจ็ ะรวู้ า่ พดู แลว้ ถา้ ไมเ่ ขา้ ใจ ก็รู้ว่าไม่เข้าใจนะ ถ้าเข้าใจก็ไม่ต้องพูดอะไรก็รู้ว่าเข้าใจ ตรงนี้แบบเราเข้าใจสภาวะ บรรยากาศมันบอก...ตรงนี้
อาจารย์เคยพูดว่าโยคีทุกคน จะเหมือนลูกเหมือนหลานเหมือนลูกศิษย์ เหมือนเป็นทุกอย่าง มัน เหมอื นกบั มนั มคี วามรสู้ กึ บรรยากาศนนี่ ะ มนั ไมไ่ ดบ้ อกวา่ คนนเี้ ปน็ ...มนั มชี อ่ งวา่ ง มนั ไมไ่ ดม้ ชี อ่ งวา่ งระหวา่ ง เอ่อ! กลายเป็นคนอื่นคนนั้น คนนี้ คนนี้ก็เป็นอย่างนี้ คนนี้ก็เป็นในแบบของตัวเอง จึงรู้สึกว่าคนนี้ก็ห่วง แบบนี้ คนนี้ก็ดีอย่างนี้ คนนี้ก็ดี ทุกคนดีหมดเลย
อาจารยย์ งั รสู้ กึ วา่ ทกุ คนดหี มดนะ ดที งั้ หมด...ดไี ปหมด ไมใ่ ชห่ มดดนี ะ เหน็ อะไรกด็ ไี ปหมด เหน็ ดี ตั้งแต่เห็นความดี จาตั้งแต่โน่นจามาตลอด อาจารย์นึกถึง...ที่อาจารย์มองอย่างนี้เพราะว่า สมัยก่อนเรา เคยได้อ่านเรื่องของพระสารีบุตร ฟังเรื่องของพระสารีบุตรผู้มีความกตัญญูต่อ...เอ่อ!ผู้มีความกตัญญู มี พระรปู หนงึ่ จะไปบวช แลว้ ไปขอบวชไมม่ พี ระรปู ไหนบวชให้ พระพทุ ธเจา้ จงึ ตรสั ถามวา่ ใครระลกึ ถงึ ความดี ของ...ชื่ออะไรนะ จาไม่ได้ ราธะใช่ไหม เอ่อ!ราธะพราหมณ์นี่แหละ พระสารีบุตรระลึกได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ราธะพราหมณ์ใส่บาตรให้ ตักบาตรให้ท่าน แล้วก็ระลึกถึงก็เลยบวชให้ ตรงนี้เป็นการพูดถึงความระลึก ถึงความดี
เพราะฉะนั้นเวลาโยคีทาดีกับอาจารย์ อาจารย์จะนึกถึง อ๋อ!คนนี้เคยทาดีตรงนี้ คนนี้ทาดีตรงนี้ พอทาดี แค่เขารู้สึกดีด้วยก็รู้สึกดีมากแล้ว เพราะความรู้สึกดี ๆ นี่นะ เพราะรู้สึกเขาให้เกียรติ เขารู้สึก ดูแล แต่ละคนห่วงอาจารย์มากเลย อย่างเมื่อเช้าเอาเก้าอี้มา อาจารย์...นิมนต์นั่ง อาจารย์ยืนนานแล้วนะ อมื ! อาจารยว์ า่ เดยี๋ วถา้ นงั่ แลว้ ถา้ แดดมา อาจารยต์ อ้ งลกุ อกี เวลาอาจารยย์ นื อาจารยก์ ข็ ยบั ไปเรอื่ ย เหมอื น อาจารย์ยืนทน ขยับเท้า ขยับไปนู่นไปนี่ เอ่อ!ใจดี ทุกคนห่วง ทุกคนเป็นห่วง อาจารย์...โชคดี แต่ละคน รู้สึกเป็นห่วง เจอแดดก็ช่วยดู ตอนนี้โชคดี ขอให้อานิสงส์นี้กลับไปหาโยคีทุกคนนั่นแหละ อานิสงส์แบบนี้ น่าจะไปหาอย่างไรให้มีปัญญาเยอะ ๆ นะ จะได้มีธรรมะ เข้าถึงธรรมะไว ๆ จะได้ไม่ต้องอยู่แบบนี้กันนาน จะได้แบบ...เอ่อ!ถึงเวลาได้ธรรมะแล้ว สบายแล้ว...ฉันไปก่อนนะ ไปไหนไม่รู้ ไปไหนสบายแล้ว
