Page 109 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 109
629
อะไรที่เรารู้สึกว่า มัน...ปัญญาในการวางจิตตัวเอง เขาเรียก อยู่เป็น อยู่ให้เป็น มีที่อยู่ของตัวเอง ที่บอกว่า มีอยู่คาหนึ่ง เรานี่นะสร้างบรรยากาศให้ตัวเองได้ สร้างบาน...สร้างบ้านไม่ใช่สร้างบาน สร้างบ้าน สวยงามมาก เวลาเราปฏิบัติได้เจอความปีติ ความผ่องใส ความอิ่ม ความนุ่มนวล โห!ดีมากเลย บ้านใหญ่ โตสวยงามมาก เราอาศัยบ้านหลังงามอันนั้นแป๊บเดียว อยู่บ้านตัวเองแป๊บเดียว เดี๋ยวไปแวะบ้านโน้นบ้าน นี้ กลบั มาลืมบ้านหายไปหมดเลย บ้านรกไปหมด จากบ้านงดงามไม่ได้ดูแลบ้านตัวเอง คือสภาพจิตเรา เขา เรียกว่าเป็นวิหารธรรมของเรา เป็นที่อยู่ เป็นวิหารของเราเองนี่นะ เป็นบ้านเป็นที่อยู่ของเราเอง
แตเ่ รารสู้ กึ วา่ ถา้ เราไมร่ กั ษาบา้ นเราใหด้ ี แปบ๊ ๆ แวะไปบา้ นโนน้ แวะไปบา้ นนี้ บา้ นนนั้ ทา ไมรกอยา่ ง นั้น บ้านนี้ทาไมรกอย่างนี้ พอกลับมาบ้านตัวเอง อ้าว!หาไม่เจออีกแล้ว กลายเป็นรกพอ ๆ กัน เพราะไม่ ได้ดูแลบ้าน ไม่ได้ปัดกวาดบ้าน อย่างนี้ถ้าจิตเราปัดกวาดจิตเราให้สะอาด ให้ผ่องใส ให้มีความสุข ให้เป็น กุศลเพิ่มขึ้น เราก็รักษาจิตที่ดีของเราไป ทาบ่อย ๆ วน ๓ รอบแล้วนะ จาได้นะ...อาจารย์พูดวนแล้วนี่นะ ไม่รู้ทาไมต้องให้อาจารย์พูดนะ รู้สึกเอ๊ะ!ทาไมเราต้องพูดซ้าอยู่นี่นะ อืม! พูดเดินไปข้างหน้าอย่างไรนี่นะ พอวนปื๊บนี่นะ จบแล้วนี่นะ มีอะไรอีก หายไปเฉย ๆ เหมือนกัน จริง ๆ ธรรมะ เราจะเห็นว่าถ้าเราปฏิบัติ ทุกครั้ง ทุกอิริยาบถมักจะย้อนกลับมาดูรูปนาม ดูกาย ดูจิตของเรา อารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มันก็กระทบ ตรงนี้ กระทบ ๆ กาย เวทนา จิต ธรรม รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ เราก็วนเวียนอยู่อย่างนี้
ชีวิตเราแล้วเราก็รู้สึกทาไมมันวน ก็วัฏจักรมันเป็นแบบนี้ วัฏจักร วัฏฏะ คือ วัฏจักรที่วนเวียน เปลี่ยนอยู่ ไม่มีหยุด ถ้าเราไม่ตัด ไม่หยุดตั้งแต่มีผัสสะขึ้นมาแล้ว...หยุดแล้วดับ มีผัสสะขึ้นมาหยุดแล้ว ดับ พิจารณาใช้ปัญญาให้มากขึ้น เราพอมาเจริญปัญญา แล้วเราไม่ใช้ปัญญาก็ไม่ดี เรากาลังปฏิบัติเพื่อ พิจารณา ได้ใช้ปัญญาพิจารณาเพื่อออกจากทุกข์ เราก็ต้องใช้ปัญญาให้มาก ว่าทาอย่างไรเราถึงไม่ทุกข์ ทา อย่างไรเราจะออกจากทุกข์ได้ จริง ๆ ถามว่าเราจะหนีไปไหน จะพ้นปัญหา พ้นความทุกข์นี่นะ ถึงบอกทุก คนมใี นบรบิ ททกุ ที่ มจี ดุ บกพรอ่ งของตวั เอง แมแ้ ตอ่ ยบู่ า้ นคนเดยี ว เรายงั เจอความบกพรอ่ งตวั เองเลย เรา อยู่บ้านเราคนเดียวเดี๋ยวอย่างนั้น เดี๋ยวตรงนั้น เดี๋ยวปัญหาตรงนั้น ตรงนี้นะ
เพราะฉะนั้นนี่นะ ธรรมะของเรากลายเป็นว่า สิ่งที่ไม่มีปัญหาคือถ้าใจเราไม่มีปัญหา สภาพจิตเรา ไม่มีปัญหานี่นะ ลองดูสิว่าจะเป็นอย่างไร พูดไปพูดมาก็วนมาที่เดิมอีก ทาจิตให้เหมือนแผ่นดิน ให้เหมือน อากาศ มคี วามหนกั แนน่ มนั่ คง มคี วามวา่ ง ความอสิ ระ ในการพจิ ารณา ทกุ คนฉลาดอยแู่ ลว้ ทกุ คนมปี ญั ญา นะ มีปัญญาทุกคน มีปัญญาอยู่แล้ว เพียงแต่ว่ายังใช้น้อยไปหน่อยหนึ่งนะ เอ่อ! คือมีปัญญาอยู่แล้ว แต่ ใช้น้อยไปหน่อยหนึ่ง ต้องใช้เยอะ ๆ ใช้สติ ใช้สมาธิ ใช้ปัญญาให้มาก ๆ พิจารณาให้เยอะ ๆ นะแล้วก็ดี ช่วยกันทาให้เรา เอ่อ!เราอยู่ด้วยกันทาให้เรามีความสุข สังคมเรามีความสุข ทาให้มีความสุข เพราะเราเป็น ผู้แสวงหาความสุข แสวงหาทางที่จะออกจากทุกข์ ควรจะทาให้มีความสุข เกื้อกูลกันด้วยความสุข ความ สบายใจ เขาเรียกมีเมตตา ใช้เมตตาเยอะ ๆ จะได้มีความสุขความสบายใจกัน
