Page 110 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 110
630
อาจารยค์ นเดยี วไมไ่ หวหรอกนะ ถา้ อาจารย์ โอ! อาจารยม์ เี มตตามากเลย แตพ่ อตวั เอง...ไมใ่ ชเ้ ลย ก็ไม่ดี บอกว่าอาจารย์ เอ่อ! แต่อาจารย์มีอยู่ จาอีกคาหนึ่งของ...น่าจะเป็นของท่านพุทธทาส ท่านจะพูดถึง ไม่ทาตามที่สอนอย่ามาอ้อนเรียกอาจารย์ คือไม่ทาตามที่สอนอย่ามาอ้อนเรียกอาจารย์ คือน่าจะประมาณนี้ ถา้ จา ไมผ่ ดิ นะ ใชไ่ หม เออ่ ! ทา่ นใชแ้ บบนนั้ เลย เราบอกเพราะคนทกุ คนอา้ งวา่ ครบู าอาจารย์ แตท่ า ...ไมเ่ ปน็ อย่างที่เจตนาที่สอนเลย อันนั้นอาจารย์ของฉัน อันนี้อาจารย์ของฉัน แต่เวลาทาไปแล้ว ท่านเห็นนะแต่ละ คนนี่นะเอาคาสอนท่านไปใช้ ไปพูดเป็นครูบาอาจารย์ แต่การกระทาไม่ตรงแต่เจตนาที่ท่านสอน ท่านก็เลย ใช้คา ไม่ทาตามที่สอนอย่ามาอ้อนเรียกอาจารย์นะ
เราก็เหมือนกัน บางครั้งลืมนะ บางครั้งลืม เอ๊ะ! อาจารย์สอนวิธีออกจากทุกข์ได้ แต่พอบางเรื่อง กาลังทุกข์อยู่ อาจารย์บอกวิธีออกจากทุกข์ ไม่เอา ไม่ฟัง อยากจะทาตามที่ฉันคิดว่าถูก เอ่อ! มันกลาย เป็น เอ๊ะ! อะไรล่ะ เราสอนให้วิธีอันนี้ถูกแล้ว อันนี้จะออกจากทุกข์นะทาแบบนี้ ๆ พระพุทธเจ้ามักจะสอน วิธีออกจากทุกข์ พระพุทธเจ้านั้นตรัสอย่างหนึ่งว่า เวลาพูดกับใครได้ก็พูดกับคนนั้น คนไหนที่เราพูดไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูด วางไว้ก่อน ยังไม่ถึงเวลาที่จะพูดก็วาง อาจารย์จะจาแบบนี้ คนนี้พูด เอ่อ!พูดไป สอนไป คน นี้ยังไม่พร้อมให้สอน เราก็วางไว้ก่อนนะ ถึงเวลาเมื่อไหร่ที่พร้อมให้สอนก็จะสอน...จะพูด
อาจารย์จะจาอีกคาหนึ่ง เวลาครูบาอาจารย์ท่านสอนว่า ตอนนั้น...เดินไปไหน...น้า ไปกาแพงเพชร ไปตาก ไปอุ้มผาง อาจารย์ท่านก็เล่าให้ฟัง ถ้าใครรู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครพูดด้วย ไม่มีใครสอนเลย คนนั้นอาภัพมาก ๆ ประมาณนี้แหละ คือเสียดาย ไม่มีใครสอนได้ ไม่มีใครบอกได้นี่นะ รู้สึกว่า โอ้โห! เสีย โอกาสมาก ๆ แต่ถ้ายอมให้ใครสอน แล้วมีคนคอยบอกคอยกล่าวคอยสอน คนนั้นโชคดีมาก ๆ ก็จะเป็น ผมู้ ผี ชู้ ขี้ มุ ทรพั ยน์ ะ มนั กลายเปน็ ...พระพทุ ธเจา้ กย็ งั สอน ใครเตอื นเรากถ็ อื วา่ เขาชขี้ มุ ทรพั ยใ์ หเ้ รา ใครบอก เราก็ถือว่าชี้ขุมทรัพย์ให้เรา เพราะปัญญาคือทรัพย์อันประเสริฐ ความรู้คือปัญญา คือทรัพย์อันสาคัญ
กลายเป็นว่า อ๋อ! อาจารย์ชอบ...จึงบอก ชอบฟัง...อาจารย์ชอบฟังผู้ใหญ่คุยกันนะ ผู้ใหญ่คุยกัน แก่หน่อยก็ได้ เวลาผู้ใหญ่เขาคุยกันเราฟัง เอ่อ!เขาคุยอะไรกัน เราก็ฟัง ๆ แล้วรู้สึกได้ความรู้ เอ่อ! เขาพูด ประสบการณ์เขาเยอะ ถ้ายิ่งธรรมะ ฟังแล้ว เอ๊ะ! เขาคุยอะไรกัน เวลาไปเจอพระเขาคุยธรรมะกัน อาจารย์ จะนั่งฟัง จะไม่ค่อยคุยหรอก นั่งฟัง ๆ ๆ อุ๊ย!ดีจังเลยเป็นบุญของเราที่ได้ฟังธรรม เป็นบุญของเราที่เราได้ ฟังธรรม เขาคุยกัน เอ่อ!เขาสอนอะไรกัน
แบบนี้เหมือนกัน อย่างพวกเราเวลานั่งคุยกัน นั่งทานข้าวแล้วก็สนทนาธรรมกันแบบเจี๊ยวจ๊าว มี ความบันเทิงเพลิดเพลินในธรรม มีความสุขมาก ๆ บรรยากาศ อาจารย์เดินผ่าน บรรยากาศเขามีความสุข กันจัง อ๋อ! บรรยากาศเขากาลังมีความสุข เอ่อ! ดีแล้ว ทุกคนมีความสุข บางครั้งไม่รู้หรอกเขาพูดอะไร แต่ ว่าบรรยากาศเขาดี...ก็ดีแล้ว บรรยากาศเขาดีนะ นี่คือพวกเราสนทนาธรรมกัน จริง ๆ สิ่งเหล่านี้ ถ้าเรามอง ปี๊บนี่นะเป็นบรรยากาศ บรรยากาศที่บอกว่าบรรยากาศดี เป็นบรรยากาศของความสุขแล้วไม่วุ่นวาย เสียง เยอะก็จริง แต่ไม่วุ่นวาย ถ้าเสียงเยอะแล้วเกิดจากจิตที่วุ่นวาย อันนั้นไม่ดีเลย เกิดจากจิตที่สงบ...จิตที่ไม่ ดีนี่นะฟังแล้วยุ่งเหยิง อันนั้นน่ากลัว อันนั้นไม่ดี
