Page 124 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 124
100
เกิดดับปรากฏอยู่ข้างหน้าในที่ว่าง ๆ อาการเกิดดับที่ปรากฏอยู่ข้างหน้านั้น มีลักษณะเป็นใส ๆ ขึ้นมา หรือผุดขึ้นมาแล้วก็วาบหายไป ผุดขึ้นมาแล้วก็ วาบหายไป
พอกา หนดไปสกั พกั อาการผดุ ขนึ้ มาแลว้ วาบหายไปเรมิ่ เบาลง นอ้ ยลง แล้วก็หายไป กลายเป็นมีอาการกระเพื่อม ๆ ขยายออก อันนี้คือเล่าสภาวะ เดินหน้า วิธีสังเกต จากที่กระเพื่อมขยายออก พออาการกระเพื่อมหายไป เปลี่ยนไปเป็นแค่จุดเล็ก ๆ แล้วก็แวบหาย แวบหาย ตรงนี้คือสังเกตอาการ พิจารณาความต่าง
พอมาบัลลังก์ที่สอง อาการเกิดดับของเราเปลี่ยนไปแล้ว อาการของ ลมหายใจไม่เหมือนเดิม ตอนนี้แค่หายใจเข้ามันก็หายไปแล้ว เหลือแต่เริ่ม เป็นจุดเล็ก ๆ ขึ้นมาเลย ไม่มีอาการผุดขึ้นมากระจาย เปลี่ยนมาเป็นเริ่ม จากจุดเล็ก ๆ พอเข้าไปเขาเริ่มใสขึ้น แวบหาย แวบหาย แล้วก็ใสขึ้น แรง ขึ้น นี่คือบัลลังก์ที่สอง อันนี้ยกตัวอย่าง เวลาเล่าสภาวะหรือพิจารณาสภาวะ
พอมุ่งเข้าไป เขาก็เริ่มใหญ่ขึ้นมา เริ่มชัด พอมุ่งเข้าไป เอ้า ! ดับวูบ ทีเดียวเลย ขาดไปเลย พอเริ่มขึ้นมาอีก เข้าไปอีก ดับวูบทีเดียว ต่อไปพอ นิ่งกาหนดต่อ จากที่เคยเป็นจุดเล็ก ๆ หลังจากมุ่งเข้าไปแล้ววูบหาย ตอนนี้ กลายเป็นผุดวาบทีเดียวก็หาย วาบหาย หรือเปลี่ยนตาแหน่งไปเรื่อย ตรงนี้ คือสังเกตอาการ ความต่อเนื่อง ความแตกต่าง
พอเปลี่ยนมาบัลลังก์ใหม่ กลับมาเหมือนเดิม ตรงที่ว่า เริ่มผุดขึ้น มาแล้วก็แตกกระจาย ผุดขึ้นมาแล้วก็แตกกระจาย นี่คือการเล่าสภาวะ พิจารณาสภาวะที่จะเป็นไปข้างหน้า ถึงแม้จะกลับมาเหมือนเดิม เขากลับมา.. ผุดขึ้นมาแล้วก็กระจายใหม่ ผุดขึ้นมาแล้วกระจายใหม่ อย่าสรุปว่าเขาเวียน มา อาการเหมือนเดิมอีก ไม่ก้าวหน้าเลย กลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว ถ้าเรา รู้สึกอย่างนั้นเมื่อไหร่ เราก็ยังอยู่เหมือนเดิม
