Page 143 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 143
119
ไม่เป็นอย่างที่เราอยาก ก็ปล่อยไปก่อนเถอะ ความอยากไม่ใช่ความหิว อยากมาก ๆ แล้วเราก็เหนื่อย ก็ปล่อยก่อน วางไว้ก่อน ถึงเวลาค่อยว่ากัน หิวเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราก็เหมือนกัน รอบ ๆ ตัวเรานี่แหละ พยายามทาให้ดีขึ้น แต่ยังไม่ถึงเวลาก็ต้องรอ แต่ต้องพยายามทาให้ดีขึ้น เรื่อย ๆ ต้องพยายามทาอยู่เรื่อย ๆ เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ
เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น สักวันหนึ่ง.. สักวันหนึ่ง.. ท่องอยู่อย่างนี้ ตื่นขึ้น มา.. “สักวันหนึ่ง สักวันหนึ่ง.. จะเป็นวันของเรา” จริง ๆ ก็เป็นวันของเรา ทุกวันนั่นแหละ เมื่อไหร่ที่เรายังตื่นขึ้นมา ยังเห็นดวงตะวัน ก็เป็นวันของเรา นั่นแหละ ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นดวงตะวัน อันนั้นล่ะ.. ต้องพิจารณา
ทุกคนก็จะมีโอกาสเหมือนกัน ให้โอกาสกับตัวเอง คิดในสิ่งที่ดี ๆ คิด ในเรื่องที่ดี ๆ มีความปรารถนาดี อาจารย์รู้สึกดีตรงที่ว่า อาจารย์คิดแต่เรื่อง ที่ดี ๆ ให้ตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน เวลาคนเขาถามว่าทาไมคนนั้นยัง งั้นยังงี้ อาจารย์บอก “ไม่เป็นไร” ไม่เป็นไร.. ไม่เป็นไร.. ให้เขาคิดเอง บาง อย่างอาจารย์ไม่กล้าพูดตรง ๆ อาจารย์พูดไม่เป็น ก็ต้องให้เขาคิดเอง สอน ให้คิด ไม่ได้แค่จา ต้องรู้จักคิด
ให้พระทางาน อาจารย์ก็ให้พระคิด คิดยังไงจะเร็ว คิดยังไงจะดี คิด ยังไงมันจะสวย.. ทาได้ บางทีเก่งกว่าอาจารย์ด้วยซ้า อาจารย์แค่บอกนิดเดียว แล้วเขาเข้าใจ อาจารย์ก็พยายามที่จะฟังเขาเหมือนกัน บางครั้งอาจารย์ปล่อย ให้พูด.. พูด.. พูด.. พูด.. อาจารย์ก็.. อ๋อ! เข้าใจแล้ว อาจารย์ก็รู้เหมือนกัน ถ้าพระพูด.. พูด.. พูด.. พูด.. อาจารย์ก็ฟัง รู้ว่ามีความคิดดี ๆ
เรามองทุกอย่างรอบตัวให้เป็นครูของเรา สิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเราเป็น แหล่งเรียนรู้ เป็นสิ่งที่เราศึกษา เข้าใจ ไม่ว่าคนจะมีธรรมะมากธรรมะน้อย อาจารย์จะพูดเสมอ คนจะมีธรรมะหรือไม่มีธรรมะ ทุกคนก็มีความคิดเป็น ของตน พระพุทธเจ้าตรัสถึงนานาจิตตัง ทุกคนมีความคิดเป็นของตน ของ ตน เพราะฉะนั้น อย่าตกอยู่ในความคิดของคนอื่น เราต้องมีสติ พิจารณา
