Page 172 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 172
148
แล้วก็ดับไปตายไป โสกะปริเทวะเกิดขึ้น เพราะความเสียดายในภพชาติที่ กาลังดับไปเปลี่ยนไป จนเกิดความเศร้าหมองขุ่นมัว ร้องไห้พิไรราพันขึ้นมา นั่นเพราะความทุกข์อาลัยในภพชาติ อาลัยในชีวิต ถ้าเราดับตั้งแต่การรับรู้ มีผัสสะเกิดขึ้นมา มีสติเข้าไปกาหนดรู้แล้วก็ดับไป รู้แล้วดับไป ชีวิตใหม่ที่ เกิดขึ้นมาเป็นอย่างไร ? จิตดวงนี้ดับไป จิตดวงใหม่เกิดขึ้นมา ให้ความรู้สึก เป็นอย่างไร ? ต่างจากเดิมอย่างไร ?
จิตดวงใหม่ รูปนามใหม่ ที่เกิดขึ้นมา ก็เหมือนชีวิตใหม่ เกิดขึ้นใหม่ ตลอดเวลา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ถ้าสังเกตดี ๆ เราที่นั่งอยู่ จิตที่กาลัง เป็นอยู่ เป็นคนเดิมหรือเป็นคนใหม่ หรือเป็นชีวิตใหม่เกิดขึ้นมา จะเห็นว่า มีชีวิตใหม่เกิดขึ้นมาแต่ละขณะ แต่ละขณะ เราเห็นว่าดับไปแล้วเกิดใหม่ นี่ แหละเห็นการตายการเกิด พอเกิดใหม่ขึ้นมา ชีวิตจะสดใส จิตดวงใหม่ก็ จะสดใสและเบิกบาน เพราะไม่มีการข้องเกี่ยวเข้าไปยึดติดกับอะไร จิตดวง ใหม่ที่เกิดขึ้นมาผ่องใส สะอาด สว่าง สงบ
เขาบอกว่า จิตเดิมแท้เป็นจิตที่ประภัสสรผ่องใส จิตดวงเดิมแท้อยู่ ตรงไหน ? ตอนที่เรากาลังเกิดหรือเปล่า ? ตอนที่เรากาลังปฏิสนธิในครรภ์ มารดาหรือเปล่า ? จิตเดิมแท้อยู่ตรงไหน ? เกิดตรงนั้นก็ดับไปแล้ว จะเป็น จิตเดิมแท้ตรงไหน ? สังเกตไหมว่า จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นทุกครั้ง ทุก ๆ ขณะ แต่ละดวงที่เราเห็น ให้ความรู้สึกเป็นยังไง ? เป็นจิตที่ขุ่นมัวเศร้าหมอง หรือ เป็นจิตที่ผ่องใส ใน “ขณะแรก” ของจิตที่ปรากฏขึ้นมา ?
ถ้าตั้งอยู่นาน ไม่เห็นการดับเมื่อไหร่ เมื่อมีอารมณ์เข้ามากระทบ ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีเวทนาขึ้นมา เกิดความพอใจ/ไม่พอใจขึ้น ตรงนั้นเริ่มมี “กิเลส” เข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะอะไร ? เพราะความไม่รู้ แล้วดู ดี ๆ ความไม่พอใจเกิดขึ้น จิตก็ดามืด จิตก็ขุ่นมัวหรือเศร้าหมองไป แทนที่ จะเกิดความสะอาด สว่าง หรือผ่องใส จิตก็กลายเป็นจิตที่หนักอึ้ง แต่เมื่อ ไหร่ก็ตามที่เห็นเขาดับไป เห็นจิตดวงใหม่ขึ้นมา กลายเป็นจิตที่ผ่องใสและ
