Page 192 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 192
168
คนใหม่อย่างสิ้นเชิง หรือเป็นอย่างไร ? อันนี้ธรรมะที่ต้องสังเกตต้องพิจารณา สาหรับนักปฏิบัติที่ปรารถนาที่จะเป็นไปเพื่อความดับทุกข์อย่างสิ้นเชิง
เพราะฉะนั้น เวลาปฏิบัติทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นขณะที่ ยืน เดินจงกรม นั่งสมาธิ หรือนอนกาหนด ก็ตาม หรือในอิริยาบถย่อย กิน ดื่ม ทา พูด คิด ก็สังเกตในลักษณะเดียวกัน และสิ่งสาคัญในอิริยาบถย่อย เพื่อให้มีสติ ว่องไว รู้เท่าทันอาการของการเคลื่อนไหวของกายเรา ก็ด้วยการรู้ต้นจิต รู้ต้นจิต คือ รู้ก่อนที่จะขยับ รู้ก่อนเคลื่อนไหว ก่อนที่จะอ้าปาก ก่อนที่จะ หยิบจับสิ่งของต่าง ๆ ให้สังเกตดูว่าจิตสั่งก่อนหรือเปล่า ก่อนที่จะมีอาการ ขยับเกิดขึ้น เมื่อมีเจตนาที่จะรู้ตรงนี้ จะทาให้สติเราไวขึ้น รู้เท่าทันความคิด รู้เท่าทันอาการ รู้เท่าทันความอยาก รู้ทันเจตนาของตนมากขึ้น นี่แหละเป็น สิ่งสาคัญในการปฏิบัติ
ถ้าทาได้อย่างนี้ สติหรือการปฏิบัติก็จะมีความต่อเนื่อง เมื่อมีความ ต่อเนื่อง ความเจริญงอกงามในธรรมย่อมปรากฏขึ้น และการที่รู้ต้นจิตหรือ รู้อิริยาบถย่อย ย่อมรู้สภาพจิตไปด้วย ว่าสภาพจิตใจโดยทั่วไปแล้วเป็น อย่างไร ดีอย่างไรหรือไม่ดีอย่างไร เรารู้ทั้งดีและไม่ดีที่เกิดขึ้นจริง ๆ กับตัว เรา ไม่ใช่ว่าไม่ดีเกิดขึ้นแล้วไม่สนใจ อันไหนที่ดี ๆ ค่อยสนใจ
ทาไมถึงต้องรู้ทั้งหมด ? เพราะธรรมชาติเราต้องรู้ทั้งดีและไม่ดี เพื่อ ที่จะรู้ว่า ถ้าไม่ดีเกิดขึ้นจะทาอย่างไร ดีเกิดขึ้นมาแล้วทาอย่างไร จะทาให้ไม่ ติดทั้งสองอย่างหรือไม่ให้หลงทั้งสองอย่าง ที่ดีเกิดขึ้นมาทาให้เป็นสุข หรือ ดีเพราะคิดว่าดี แล้วหลงความดี หรือดีเพราะเขาดี มีประโยชน์ อาศัยความ ดีนั้นอย่างไร สร้างประโยชน์อย่างไรต่อไป ถ้าไม่ดีเกิดขึ้นมาจะทาอย่างไร จะดับอย่างไร จะทาให้สามารถดับอารมณ์ได้ง่าย อันไหนไม่ดีก็ดับ ดับเพื่อ อะไร ? เพื่อตัดปัญหาที่จะนามาซึ่งความทุกข์ต่อไป ที่ดีก็ทาให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีที่เกิดขึ้นมา ก็ต้องพิจารณาทาความเข้าใจ รู้ ให้ชัดเช่นกัน
