Page 204 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 204
180
อดทน ขันติมีมาก แต่ว่าขันติจะเกิดขึ้นได้เฉพาะในอดีตหรือเปล่า ? เปล่า เลย! ปัจจุบันก็เกิดขึ้นได้ เราต้องสร้างขึ้นเอง! เรามี “เป้าหมาย” ของเรา ต้องมี “ความอดทน” ในการทาความดีของเรา ต้องมี “ความเด็ดเดี่ยวเด็ด ขาด” ในการทาความดี
ถ้าเราไม่มีความเด็ดขาดในตัวเอง สภาวะต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นก็จะมีเศษ อารมณ์ ทาอะไรก็ไม่ชัดเจน แต่ถ้าเรามีความเด็ดขาด มีความมั่นคง มีความ เชื่อมั่นในสภาวธรรม ในการกระทาของเรา ทุกอย่างจะชัดเจน แล้วจะทาได้ ง่าย และจะ “ชัด” ว่าทาสิ่งนี้เพื่ออะไร ทาแล้วเป็นอย่างไร ผลที่เกิดขึ้นเป็น อย่างไร ถ้าไม่ตรงอย่างที่ควรจะเป็น เราก็จะเปลี่ยนวิธีได้ง่าย ปรับเปลี่ยน แก้ไขตัวเองได้ง่าย นั่นแหละการปฏิบัติของเรา นั่นคือการใช้ “ปัญญา” พิจารณาสภาพตามเหตุปัจจัยของเขาว่า ควรเป็นอย่างไร หรือควรทาอย่างไร
อีกอย่างหนึ่งก็คือ ที่บอกว่าการพิจารณาดูกาย มีสติไปในกายของ เรา นอกจากเห็นอาการเกิดดับของอารมณ์ภายใน ของลมหายใจ ของอาการ เต้นของหัวใจ หรือความเย็นร้อนภายใน การมีสติไปในกายของเราคือ การ สารวมกาย สารวมวาจา ในการกระทาของเรา ในแต่ละขณะ ในแต่ละอย่าง การสารวมตรงนี้เป็นสิ่งสาคัญ ทาไมถึงให้สารวมกายวาจา ? สารวมกายวาจา จะทาให้เราสงบ กิริยาของเราสงบ สงบแล้ว “ดี” ยังไง ? ถ้าเราอยู่อย่างสงบ การเบียดเบียนจะน้อยลง
ถ้าเราไม่สารวมกายหรือวาจาของเรา การกระทบกระทั่งก็เกิดได้ง่าย การเบียดเบียนตัวเอง เบียดเบียนผู้อื่น ก็เกิดได้ง่าย เวลาเราพูดโดยที่ไม่ ระวัง โดยที่ไม่สารวมคาพูด ก็ทาให้คนอื่น “รู้สึก” หรือ อารมณ์ “กระทบ” คนอื่นได้ง่าย กลายเป็นเบียดเบียนกันได้ง่ายขึ้น อีกอย่างหนึ่ง การที่เรา สารวมกายวาจา ทาให้ดูงดงาม ทาให้ดูดี ยิ่งเราสารวมจิตได้ มาสารวมกาย ต่อ นั่นแหละคือการทาความดีแบบง่าย ๆ ไม่ต้องลงทุนอะไรมากหรอก แค่ ใส่ใจนิดหนึ่ง พอใจ เตือนตัวเองหน่อยหนึ่งว่า เราทาอะไรก็ต้องสารวม ต้อง
