Page 215 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 215
191
ก็คือ มีธรรมะเป็นที่พึ่ง มีความสุข มีเมตตาเป็นที่พึ่ง เมื่อไหร่ก็ตามที่เรามี ความดีให้กับตัวเอง เราพึ่งความดีของตัวเอง จิตเราจะมั่นคง ไม่หวั่นไหว จะปลอดภัยจากอบายทั้งหลายทั้งปวง ไม่พาตนเองไปสู่อบาย ไม่พาตนเอง ไปสู่นรก นั่นแหละคือความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดีที่สุด
ถ้ารักตัวเองจริง จงทาในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ อย่าทาในสิ่งที่คนอื่น ไม่อยากได้ สังเกตไหม เราบอกว่าเรารักมาก แต่ก็ไปบีบคั้นเขา ให้เขาในสิ่งที่ เขาไม่อยากได้ บางทีก็ลืมไป ทาแล้วทาให้ตัวเองช้าใจเสียใจภายหลัง ทาให้ตัว เองเป็นทุกข์ขึ้นมา เพราะฉะนั้น ทาอย่างไร ? นี่แหละโอวาทของพระพุทธเจ้า แม้ให้กับพระภิกษุสงฆ์ ๑,๒๕๐ องค์ ทุกคนก็ยังสามารถนามาปฏิบัติได้ ทา แล้วเป็นไปเพื่อความดับทุกข์ ทาแล้วมีแต่ความเจริญในภายภาคหน้า
คาสอนของพระพุทธเจ้านั้นไม่ได้เป็นประโยชน์แค่ในชาตินี้เท่านั้น เราอยู่ในชาตินี้ ถ้าทาตามคาสอนของพระพุทธเจ้า มีแต่ความสุขมีแต่ความ เจริญ แต่ถ้าเราทาแล้ว หลังจากภพชาตินี้ไป เราก็ยังมีความสุขความเจริญ มีความดีรองรับ กุศลที่เราทาเอาไว้ไม่สูญหายไปไหน เป็นเรื่องพิสดารและ มหัศจรรย์ กรรมที่เราทาในวันนี้ส่งผลต่อชีวิตของเรา บางอย่างตามส่งผลไป หลายภพชาติ แม้แต่เรามานั่งอยู่ตรงนี้ อาศัยกรรมในอดีตที่สร้างมา
ชนกกรรม ที่ทาให้เราเกิด เป็นกรรมประเภทไหน ทาให้เราเกิดตระกูล อย่างไร อุปถัมภกรรม กรรมอะไรที่เกื้อหนุนให้ชีวิตเราเป็นอย่างนี้ อยู่อย่างนี้ จะดีหรือไม่ดีก็เกิดขึ้นจากการกระทาของเราทั้งสิ้น เพราะเราจะเป็นในสิ่งที่ เราทา โดยปกติโดยธรรมชาติ เรามักจะเป็นในสิ่งที่เราทา ส่วนใหญ่แล้วเรา ไม่ได้เป็นในสิ่งที่เราอยาก แค่อยากเฉย ๆ แล้วไม่ทา ก็ไม่เป็น เพราะมนุษย์ ทุกคนเป็นไปตามกรรม
ฉะนั้น การที่เราเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ มีชีวิตที่เป็นคนขึ้นมา เรา โชคดีตรงที่เราสามารถเลือกทาในสิ่งที่ควรจะทา แต่ไม่ใช่ที่เราอยากทาเสมอ ไป แต่เลือกทาในสิ่งที่ดีได้ เลือกทาในเรื่องที่เป็นไปเพื่อความเจริญความ
