Page 248 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 248
224
ตรงนั้นสามารถทาได้เลย ถ้าเรารู้จักเพิ่มพลังให้ตัวเองได้ เราก็นิ่งแล้วจับที่ ความรู้สึกที่รู้ถึงอาการเหนื่อย ถามว่า ต้องมุ่งเข้าไปไหม ? ไม่ต้องเข้าไปตรง กลางของความเหนื่อย แค่นิ่ง ๆ แล้วก็น้อมพลังเข้ามาในความรู้สึกเรา เดี๋ยวอาการเหนื่อยก็จะน้อยลง บางลง เบาลง หรือหายไปในที่สุด นั่นคือ การกระทา
สังเกตดูในชีวิตของเราจริง ๆ แต่ละอย่างแต่ละอย่างที่เกิดขึ้นมา ทาไมนะถึงเป็นแบบนั้น! ? ทาไมถึงเป็นแบบนี้! ? คาถามเหล่านี้จะเกิดขึ้น ถามว่า ผิดไหมคาถามต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ? ไม่ผิด คาถามที่เกิดขึ้นน่ะดี ให้ เราพิจารณาทาความเข้าใจ ได้ค้นคว้าศึกษา ทาให้เรามีปัญญามากขึ้น แต่ ไม่ใช่ถามแต่อารมณ์ภายนอกอย่างเดียวว่า ทาไมอารมณ์ภายนอกถึงเป็น อย่างนั้น! ? ทาไมอารมณ์ภายนอกถึงเป็นอย่างนี้! ? แต่ให้มาดูภายในของ เราว่า เมื่ออารมณ์ภายนอกเกิดขึ้นแบบนั้น สภาพจิตเราเป็นอย่างไร ? การ เห็นอารมณ์ภายนอกเป็นแบบนั้น หรือการได้ยินเสียงข้างนอกเป็นแบบนั้น ดูว่าสภาพจิตเราเป็นอย่างไร ?
อย่างเช่น เราเห็นกิริยาอาการของผู้อื่นที่ไม่ดี เราก็ต้องมาดูสภาพจิต เราว่าเป็นอย่างไร จิตใจเราเป็นอย่างไร ? คล้อยตาม หรือปฏิเสธ หรือว่า สงบอยู่ ? ตรงนี้แหละดูสภาพจิตของเรา เราจะได้แก้ที่ตัวเราว่า เออ! เรา เป็นอย่างนั้นไหม ? หรือว่าเกิดจากจิตประเภทไหน ? ถ้าเราพิจารณาโดย สภาวธรรม อย่างที่บอกว่า แต่ละอาการที่เกิดขึ้นอาศัยจิตประเภทไหนเกิด ขึ้น ? เป็นเพราะความทุกข์ เป็นเพราะความสุข เป็นเพราะอุเบกขา เป็น เพราะความเคยชิน หรือเป็นเพราะขาดสติ เป็นเพราะไม่รู้ อาการต่าง ๆ จึง เป็นไปในลักษณะอย่างนั้น ?
เมื่ออาการเหล่านั้นปรากฏขึ้นมา เรากลับมาดูตัวเรา เห็นเขา-มองดู ตัวเราว่าเป็นอย่างไร พิจารณาดู! เพราะการละกิเลส การดับทุกข์นี่ มาดับที่ ตัวเราเป็นสาคัญ “ดับจากอารมณ์ภายใน” เพราะความทุกข์จริง ๆ ที่เกิดขึ้น
