Page 268 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 268
244
ติดกับอาการ” เหมือนที่ให้ขยับมือ เวลาสติเราเกาะติดไปกับอาการ เราจะ กาหนดได้ปัจจุบันจริง ๆ ไม่ใช่แค่เป็นผู้ตามรู้ แต่สติรู้สึกชัดอยู่ที่เดียวกับ อาการ ทีนี้ ทายังไงถึงจะไม่มีตัวตน ? เคยเห็นความไม่มีตัวตนของตัวเอง ไหม ? ไม่เคยเลย บอกได้เลยนะ ไม่ผิดหรอก ธรรมะไม่มีผิด เรามาเรียน เรายังไม่สาเร็จ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวผิด ให้รู้ว่าผิดแล้วเราจะทาได้ถูก ให้รู้ผิดรู้ถูกแล้วจะทาได้ง่าย ถ้าไม่รู้ว่าที่ทาอยู่ผิดหรือเปล่า เราก็ยังผิดต่อไป แต่ถ้ารู้ว่าผิด เราจะแก้ได้ง่าย
การปฏิบัติธรรมเหมือนการทาวิจัย เขาเรียก “ธัมมวิจยะ” การสอด ส่องธรรมหรือวิจัยธรรม อย่างที่เราพิจารณากาหนดรู้อาการพองยุบนี่ เพื่อ อะไร ? เพื่อศึกษา วิจัย ให้เข้าใจ ให้เห็นตามความเป็นจริงถึงลักษณะ ของรูปนาม ที่บอกว่า รูปนามของเราเกิดดับอยู่ตลอดเวลา เขาเกิดดับ อย่างไร ? เราได้ยินได้ฟังมาเยอะแยะมากมายว่า รูปนามอันนี้เป็นของไม่เที่ยง มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปตลอดเวลา แล้วเขาดับในลักษณะอย่างไร ? อันนี้เป็นสิ่งสาคัญ ถ้าเรายังไม่เห็นอาการเกิดดับของรูปนามตราบใด ตราบ นั้นรูปนามนั้นก็ยังเป็น “ของฉัน” อยู่ตลอดไป ไม่เคยเห็นเป็นของคนอื่น ใช่ไหม ? เวลาปวดขึ้นมา ก็ “ฉัน” ปวด เมื่อยขึ้นมาก็ “ฉัน” เมื่อย ไม่มีสัก แต่ว่าเมื่อย เพราะทนไม่ไหว
ทีนี้ วิธีการทาจิตให้ว่าง หรือการดับความรู้สึกว่าเป็นเรา ลองดูนะ แยกรูปนามกันได้แล้ว ใช่ไหม ? รู้นะอันไหนคือรูป อันไหนคือนาม ใครยัง ไม่แน่ใจว่าตัวเองแยกถูกหรือเปล่า ? ยังไม่แน่ใจนะ... ดี ไม่ผิดหรอก จะได้ ชัดขึ้น ลักษณะของนามหรือลักษณะของจิต ที่จริงแล้วเกิดอยู่ทุกวันกับ ตัวเรา เพียงแต่เราไม่ใส่ใจ หรือไม่เข้าใจเท่านั้นเอง สังเกตดูนะ ใจเราขณะนี้ รู้สึกยังไง ? รู้สึกหนัก รู้สึกเบา รู้สึกโล่ง ๆ รู้สึกสงบ รู้สึกแบบไหน ? รู้สึก เฉย ๆ ? รู้สึกยังไง ? สบาย ใช่ไหม ? นี่แหละคือลักษณะของจิต จาไว้นะ
