Page 293 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 293
269
ความทุกข์จึงเข้ามาได้
ทีนี้ วิธีหาความสุขแบบง่าย ๆ ที่จริงความสุขอยู่ไม่ไกล มีความสุข
แล้วเอามาทาอะไร ? ความสุขที่เกิดขึ้น ถ้าเกิดจากจิตเป็นกุศล ก็จะเป็นต้น ทุนให้เราทากุศลได้มากยิ่งขึ้น โยมเคยนึกถึงบุญที่โยมทาบ้างไหม ? เคย ใช่ไหม ? ใครไม่เคยระลึกถึงบุญที่ตัวเองทาเลย ? ไม่มี ใช่ไหม ? เป็นคน ฉลาด บุญที่ทาเอาไว้นามาใช้ประโยชน์ ลองดูนะ ทาใจให้ว่าง แล้วเอาใจที่ ว่าง ๆ เบา ๆ มาไว้บริเวณหัวใจของเรา เขาเรียก “บริเวณหทยวัตถุ” จาก คอถึงลิ้นปี่ ใส่เข้าไปแล้วรู้สึกเป็นไง ? โล่ง ๆ นะ รู้สึกโปร่ง ๆ เบา ๆ ขณะ ที่ใจเราโล่งเบา ระลึกถึงบุญที่เราทา แล้วน้อมเอาบุญนั้นใส่เข้ามาในใจที่ ว่าง ๆ โล่ง ๆ ลองดูว่า ทาให้จิตใจเราเป็นอย่างไร ?
สังเกตดูนะว่า ขณะที่เราน้อมถึงบุญเข้ามาในใจที่ว่าง ๆ ใจที่ว่างของ เรากว้างเท่าไหร่ ให้บุญนั้นเต็มใจที่ว่าง ใส่เข้าไปให้เต็ม เต็มทั้งตัวจนล้น จากตัว ถ้าใจเรากว้างเท่าศาลา ก็ให้บุญนั้นกว้างเท่าศาลาเหมือนกัน เต็มใจ ของเรา รู้สึกเป็นไง ? อิ่มเอิบนะ ขณะที่ใจเราอิ่ม มีความอยากเกิดขึ้น ไหม ? ไม่มี มีอยากอย่างเดียว “อยากให้” ใช่ไหม ? อยากให้ความสุขนี้กับ คนอื่น อยากให้เขามีความสุข เพราะอะไร ? ใจเราจะเต็มได้ด้วยบุญ ใจเรา ไม่ได้เต็มด้วยวัตถุ
แล้วถ้าอยากให้ความสุขนี้อยู่นาน ๆ ให้ “พอใจ” แล้วก็ “ดู” เขาอยู่ เรื่อย ๆ ถ้าอยากให้ความสุขนี้ตั้งอยู่นาน เอาใจที่สุขนี้แหละไป “รับรู้ทุก ๆ อารมณ์ที่เกิดขึ้น” ปกติเราก็ใช้จิตหรือใจทาหน้าที่รับรู้อารมณ์อยู่แล้ว เปลี่ยนนิดหนึ่ง เปลี่ยนจากใจที่เป็นโทสะเป็นโมหะมาเป็นความสุขเสีย ตรง นี้กุศลก็จะเกิดขึ้น ให้ใจที่เป็นสุขทาหน้าที่รับรู้อารมณ์ แล้วไม่ต้องกลัวติด ด้วย ลองสังเกตต่ออีกนิดหนึ่ง ให้ใจที่สุขของเรากว้างเท่าท้องฟ้าเลย รู้สึก เป็นไง ? ใจที่สุขเขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า ? หรือแค่รู้สึกสุข ?
