Page 297 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 297
273
ตัวเองไหม ? เคยเห็นใช่ไหมเวลาเราไม่ทุกข์ ? เมื่อไหร่ที่เห็นความไม่ทุกข์ แล้วเติมความพอใจลงไปในความไม่ทุกข์ ลองดูสิว่า รู้สึกยังไง ? ความสุขก็ จะเกิดขึ้นมาทันที! แค่รู้จักพอใจในความไม่ทุกข์ นั่นแหละง่าย ๆ บางครั้ง เรามัวแต่ดิ้นหาความสุขจนมองข้ามความไม่ทุกข์ของตัวเอง เพราะฉะนั้น สังเกตดี ๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกว่าเราไม่ทุกข์ ให้พอใจ แล้วความสุขจะ เกิดขึ้นมา
วันนี้หมดเวลาแล้ว ก่อนที่จะลุกให้แผ่เมตตาก่อน เมื่อกี้บอกวิธี ระลึกถึงบุญ ต่อไปวิธีแผ่บุญ ยังมีอยู่ไหมบุญเมื่อกี้ ? ยังมีอยู่นะ น้อมถึง บุญนะจะแผ่เมตตา การแผ่เมตตานี่อาจารย์จะไม่ใช้คาพูด เราตั้งจิต อธิษฐานเอา การที่เราจะแผ่เมตตาหรือแผ่บุญ เราต้องมีบุญก่อน การที่เรา จะแผ่ความสุข ใจเราต้องสุขก่อน ถ้าใจเราไม่สุข เราจะแผ่ความสุขให้ใคร เขาจะได้รับสุขได้อย่างไร ? เพราะฉะนั้น ที่อาจารย์ให้น้อมถึงบุญเมื่อกี้ นั่น แหละ! น้อมเข้ามาดูนะ...
น้อมบุญเข้ามาที่ใจของเราก่อนให้เต็ม แล้วแผ่ออกไปให้กว้าง ไม่มี ขอบเขต ไม่มีประมาณ แล้วตั้งจิตอธิษฐานว่าเราจะให้บุญนี้กับใครบ้าง นึกถึงพ่อแม่ นึกถึงผู้มีคุณทั้งหลาย แล้วส่งบุญนี้ไป ส่งใจที่เป็นบุญที่มี ความอิ่มใจไปที่พ่อแม่หรือผู้มีคุณทั้งหลาย สังเกต เวลาเราระลึกถึงใคร ก็ตาม ก็จะมีมโนภาพขึ้นมา ลองดูว่า ถ้าเราส่งความสุขความอิ่มใจนี้เข้าไป หน้าตาเขาเป็นยังไง ? เราส่งไปถึงไหม ? ลองดูนะ นี่คือวิธีแผ่บุญ
แผ่ออกไปไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ แล้วตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้ ท่านทั้งหลายเหล่านั้นได้อนุโมทนาในส่วนบุญกุศลที่เราได้ทา ไม่ว่าจะเกิด จากการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่เราทามาและกาลังทาอยู่นี้ ขอให้ท่านเหล่านั้นได้อนุโมทนาในส่วนบุญกุศลที่เราได้ทา เมื่ออนุโมทนา แล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป พร้อม ทั้งเทวดาทั้งหลาย ไม่ว่าจะอยู่สถานที่นี้หรือสถานที่อื่นก็ตาม ขอให้ได้ร่วม
