Page 334 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 334
310
แล้วก็รู้อิริยาบถย่อย
วันนี้ที่แสดงธรรมมาก็เห็นว่าสมควรแก่เวลา ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่า
นี้ก่อน ต่อจากนี้ไปเราจะได้แผ่เมตตาสักสามนาที ทาจิตของเราให้ว่าง น้อม ถึงบุญกุศลที่เราได้ทา น้อมเข้ามาใส่ตัวให้เต็ม ใส่ใจของเราให้เต็ม แล้วแผ่ ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศล เหล่านี้ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ รวมทั้ง เทวดาที่สถิตอยู่ ณ ที่สถานที่นี้หรือสถานที่อื่นก็ตาม...
เมื่อได้รับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้ทากัน ขอให้ท่านเหล่านั้นได้อนุโมทนา ในส่วนบุญกุศลที่เราได้ทา ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุข ยิ่ง ๆ ขึ้นไป แผ่ใจที่เป็นบุญกุศลของเราออกไปให้กว้าง ความพิเศษของการ แผ่ความสุขแผ่บุญกุศลก็คือ เรายิ่งให้เรายิ่งได้ เรายิ่งให้ความสุข ใจของเราก็ ยิ่งมีความสุข เราเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับในขณะเดียวกัน ไม่มีอะไรพิเศษเท่ากับ การให้ความสุข ให้ความปรารถนาดีแก่ผู้อื่น เป็นจิตที่เป็นกุศลอย่างยิ่ง
สุดท้ายนี้ ขออานุภาพของพระพุทธเจ้าพระธรรมพระสงฆ์จงเกื้อ หนุน ทั้งผลบุญที่เราทาจงนาผล ให้สาเร็จลุล่วงได้ดั่งใจตน ตราบหลุดพ้น ถึงมรรคผลนิพพานด้วยกันทุกคนเทอญ
สาระธรรมนาชีวิต วันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่โยคีผู้ปฏิบัติธรรมทุก ๆ คน วันนี้ดู แล้วรู้สึกว่าปัญหาจะน้อยลงแล้ว พอมีคาถามน้อยลง คาพูดก็จะน้อยลงตาม คงจะแสดงธรรมสกั นดิ หนงึ่ นะ... เมอื่ กเี้ ดนิ มากย็ งั นกึ อยวู่ า่ จะพดู อะไรกบั โยคี เพราะว่าอะไร ๆ ก็เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วในการปฏิบัติธรรม มีอย่างหนึ่งที่โยคี ถาม พอเราปฏิบัติธรรมสักระยะหนึ่ง เราจะกังวลว่าถ้ากลับไปอยู่ที่บ้านเราจะ
