Page 345 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 345
321
อะไรอยู่ในใจเรา เรียกร้องตลอดเวลา อยากสิ่งนั้น อยากสิ่งนี้ อยากตลอด! แล้วเราก็จะเหนื่อยกับความอยากของตัวเอง
สังเกตไหมว่า ใจเราจะ “เต็ม” ด้วยอะไร ? ทาอย่างไรใจเราถึงจะ เต็มหรืออิ่มได้ ? อาหารใจเราคืออะไร ? เราให้อาหารกายวันหนึ่ง ๆ นี่ให้กี่ มื้อ ? อยู่ตรงนี้เรายังจากัดแค่สองมื้อ แต่ถ้ากลับไปอยู่ในสถานะที่อิสระจาก ศีลแปด ลองดูว่า วันหนึ่ง ๆ อาหารกายเรากี่มื้อ ? มีอะไรบ้าง ? บางทีอาหาร กายเราเต็มแล้ว ยังไม่พอ เพราะใจไม่อิ่ม! นั่งทีเดียวไม่พอ ต้องมีพกติดตัว เติมไปเรื่อย เติมไปเรื่อย... แต่ถ้าใจเราอิ่ม อิ่มกายอิ่มใจแล้วจะ “หยุด” มา พิจารณาดูว่า จิตเราจะอิ่มได้ด้วยอะไร ? จิตเราจะหยุดได้เพราะอะไร ?
จิตเราจะอิ่มได้ด้วย “บุญ” สังเกตไหม ความสุขที่เกิดขึ้นนี่ เป็นความ สุขที่อาศัยอามิส หรือไม่อาศัยอามิส ? ความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม ความสุขที่เกิดจากจิตที่เป็นกุศล เราต้องอาศัยอามิสไหม ? ต้องอาศัยวัตถุ อย่างใดหรือเปล่า ? หรืออาศัย “สติ” กับ “ปัญญา” พิจารณาเห็นถึงความ “ไม่มีอะไร” ของจิตเรา ทุกครั้งที่เห็นว่าจิตว่าง ไม่มีอะไร ใจเราจะหยุด ไม่มี ความอยาก จะไม่รู้สึกดิ้นรน ใช่ไหม ? ยังไม่แน่ใจ ? ที่ยังไม่แน่ใจ เพราะ อะไร ? เพราะยังไม่เคยว่างสักทีหนึ่ง ใช่ไหม ?
ทีนี้ ใจเราจะอิ่มได้ด้วยอะไร ? อิ่มได้ด้วยบุญ สังเกตดูว่า เวลาเรา ทา บญุ ทกุ ครงั้ ไมว่ า่ จะเปน็ การตกั บาตร การบรจิ าคทรพั ย์ การทเี่ ราไดท้ า ความ ดีทุกครั้ง เราจะรู้สึกอิ่มใจ พอมีความสุขแล้ว ก็อยากให้คนอื่นมีความสุข นั่น คือ “ใจเราอิ่ม” ใจเราจะอิ่ม ไม่ได้อิ่มด้วยวัตถุ จิตเป็นนามธรรม อิ่มได้ด้วย ความรู้สึกยินดี อิ่มได้ด้วยความพอใจ ถ้าเราพอใจ ก็มีความสุข ก็อิ่มใจ เพียง แต่พอใจในอะไร ? พอใจในวัตถุหรือพอใจที่จิตเราเป็นกุศล ? ตอนนี้รู้สึกใจ เราอิ่มบ้างหรือยัง ? อิ่ม ใช่ไหม ? เริ่มอิ่ม! รับอะไรเข้าไปถึงอิ่ม ? “ธรรมะ” ใช่ไหม ? เออ! แปลกดี รับธรรมะก็อิ่มได้ จิตเป็นกุศล จิตที่อิ่ม เขาเรียก “นิรามิสสุข” สุขที่ไม่ต้องอิงอามิส
