Page 369 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 369
345
ขึ้นมา แล้วก็จา แล้วก็ดับไป ? มีเราเป็นผู้จาไหม ? หรือมีแต่จิตที่ทาหน้าที่รู้ กับเรื่องราวที่ผ่านมา ? กาหนดรู้ถึงความไม่มีตัวตนของตัวสัญญาเอง กาหนดรู้ถึงความไม่มีตัวตนของจิตที่ทาหน้าที่รู้ถึงตัวสัญญาที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ แค่รู้ว่าแยกรูปนามแล้วว่าง ๆ แล้วไม่มีตัวตน ลองดูว่า ถ้าพิจาณาใน ลักษณะอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ สภาพจิตจากที่แค่แยกรูปนามแล้วไม่มีตัว ตน รู้สึกเบา แต่ถ้าเห็นว่าทุก ๆ อารมณ์ไม่มีตัวตน สภาพจิตจะเปลี่ยนไป อย่างไร ? นี่คือสิ่งที่ต้องสังเกต การกาหนดรู้ถึงความเป็นอนัตตา ถึงความ เป็นคนละส่วน ระหว่างรูปกับนาม นามกับนาม
สังขารก็เหมือนกัน การปรุงแต่งที่เกิดขึ้นตอนที่เรานั่งสมาธิ แล้วมัน คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย ๆ ลองดูว่า เป็นความคิด เพราะมีเราเป็นคนคิด หรือ เป็นแค่ความคิดที่เป็นไปตามเหตุปัจจัยกับจิตที่ทาหน้าที่รู้ ? แล้วถ้ากาหนดรู้ ว่าเราคิดอย่างไม่มีตัวตน รู้สึกอย่างไร ? ความคิดที่เกิดขึ้นมาแบบไม่มีตัวตน ความคิดนั้นจะเป็นไปในลักษณะอย่างไร ? สภาพจิตเราเป็นอย่างไร ? ผลที่ ได้จากการคิดอย่างไม่มีตัวตนนั้นเป็นอย่างไร ? ถ้ามีเรื่องที่ต้องคิด แล้วเรามี เจตนาที่จะคิดอย่างไม่มีตัวตน ผลที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร ? นี่คือการกาหนดรู้ ทุก ๆ อารมณ์โดยมีเจตนาที่จะรู้อย่างไม่มีตัวตน และที่สาคัญยิ่งขึ้น แม้แต่ จิตที่ทาหน้าที่รู้ เขาบอกว่าเป็นเราเป็นผู้รู้ หรือมีแค่จิตที่ทาหน้าที่รู้ ? ตรงนี้ เขาเรียก ตัวธาตุรู้ วิญญาณรู้ จิตรู้ ไม่มีเราเป็นผู้รู้ มีแต่จิตที่ทาหน้าที่รู้
แม้แต่ขณะเดิน รูปที่เดินอยู่ ขณะที่ก้าวเท้าซ้าย ก้าวเท้าขวา เขาบอก ว่าเป็นเราเดินหรือเปล่า ? หรือมีแค่อาการของรูปที่เคลื่อนไหวไป ก้าวไป มี แต่จิตที่ทาหน้าที่รู้กับอาการเคลื่อนไหวของเท้าในแต่ละขณะ แต่ละขณะ ? ขณะที่หยิบจับทางาน เคลื่อนไหวในอิริยาบถย่อย ลองกาหนดดูว่า อาการที่ เกิดขึ้น บอกว่าเป็นเราหรือเปล่า ? เราเป็นคนเคลื่อนไป เราขยับไป หรือเป็น แค่อาการที่เคลื่อนไป ? ถ้าขยับไปโดยที่ไม่มีตัวตน ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นเรา อาการนั้นเป็นไปในลักษณะอย่างไร ? สภาพจิตใจเป็นอย่างไร ? อันนี้มีผลนะ
