Page 376 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 376
352
จะเพียรปฏิบัติ แต่ไม่ใช่ว่าอยากให้มันเกิดตอนนี้ เกิดเดี๋ยวนี้ แล้วก็เครียด แต่อยากแล้วมีความเพียร
อาจารย์สังเกตว่า ในสมัยพุทธกาล คนออกบวชตามพระพุทธเจ้า เพราะอยากเข้าถึงธรรมะที่พระพุทธเจ้าตรัส ที่บอกว่าธรรมะดีเป็นอย่างไร ไม่ใช่แค่อยากฟัง แต่อยาก “เข้าถึง” เข้าถึงแล้วเป็นยังไง ? พระทุกรูปที่บวช ในสมัยนั้น มีเป้าหมายเดียวคือ ปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าสู่สภาวธรรมเพื่อ ความหลุดพ้น เพราะฉะนั้น สมัยนั้นพระอรหันต์จึงมีเยอะ สมัยนี้หาได้ยาก ใช่ไหม ? ตอนนี้เราไม่ได้บวชเพราะอยากปฏิบัติธรรม แต่บวชเพราะประเพณี บวชให้พ่อ บวชให้แม่ แล้วเวลาจะบวชก็ไม่ได้ขออนุญาตพ่อแม่นะ ขอ อนุญาตเจ้านาย ขนาดพ่อแม่อยากให้บวชเต็มที แต่ถ้าเจ้านายไม่อนุญาต ให้ลา ก็บวชไม่ได้ พอบวชมาแล้ว สนใจปฏิบัติ ก็หาได้ยาก
เพราะฉะนั้น ถึงจะบวชหรือไม่บวช เราก็ปฏิบัติได้ แต่ยิ่งเมื่อบวช แล้ว ยิ่งต้องปฏิบัติ เพราะเราประกาศตัวเองว่าเราจะตามรอยพระพุทธเจ้า อย่างน้อยก็ยังรู้ว่า “ความว่าง” เป็นอย่างนี้เอง อย่างน้อยจะได้รู้ว่า “ไม่มี ตัวตน” ดีอย่างนี้เอง จะได้บอกตัวเองได้ว่าปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นอย่างไร เรากล่าวบูชาพระสงฆ์ สุปฏิปัณโณ ภควโต สาวกสังโฆ สังฆัง นะมามิ เรา กราบพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ปฏิบัติดียังไง ? ปฏิบัติชอบเป็นยังไง ? ไม่ใช่แค่ชอบปฏิบัตินะ ปฏิบัติที่ถูกต้อง ถูกต้องนี่เป็นไปเพื่ออะไร ?
เป็นไปเพื่อละ เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ ไม่ใช่สะพายบาตรเข้าป่า อยา่งเดยีวอนันนั้ไมไ่ดเ้รยีกวา่“สปุฏปิณัโณ”อยทู่เี่ขา้ปา่แลว้ไดอ้ะไร?เขา้ปา่ ปฏิบัติแล้วจิตเป็นยังไง ? ญาติโยมมาปฏิบัติ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นสุปฏิปัณโณ หมดแล้ว โยมก็ปฏิบัติเหมือนกันเลย คือเป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติ ที่ถูกต้อง เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ นั่นแหละคือสุปฏิปัณโณ ใครก็ตามที่มี เจตนาในการปฏิบัติที่เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ และได้ลงมือปฏิบัติแล้วเห็น ผล ก็คือ “สุปฏิปัณโณ” เป็นการปฏิบัติที่ดีงาม ถูกต้อง แล้วก็ยกให้พระว่า
