Page 382 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 382
358
นี้มีความคิดเกิดขึ้น ใช้เวลาแค่นาทีเดียวก็รู้เรื่องเสร็จสรรพ กับเมื่อมีสติ กาหนดทันมากขึ้น แค่เริ่มจะคิดก็รู้เรื่องแล้วว่าคิดอะไร แล้วก็จบไป นั่นคือ อายุอารมณ์ของความคิดสั้นลง แต่รู้เรื่องเร็วขึ้น ตรงนั้นหมายถึงว่าสติเรา ไวขึ้น เข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องคิดนาน เพราะอะไร ? นั่นคือวิถีจิต การทางานของจิตเรารวดเร็ว ว่องไว ถ้าสังเกตดูก็จะเห็นว่า การรับรู้ความ คิดที่เกิดขึ้นและเห็นได้เร็วขนาดนั้น สภาพจิตเป็นอย่างไร ? ตรงนี้ต้อง สังเกต ต้องพิจารณา
ความคิดที่เป็นสภาวะ ไม่ใช่เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเฉพาะตอนที่เรา นั่งสมาธิอย่างเดียว ไม่ใช่เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเฉพาะตอนเราเดินจงกรม อย่างเดียว แต่เป็นความคิดที่เกิดขึ้นในชีวิตประจาวันของเราทั้งหมด ว่า เปลี่ยนไปอย่างไร ? ความคิดที่ปรากฏขึ้นมา มีตัวตนไหม ? มีรูปร่าง ? มี ความหนัก ? มีรสชาติ หรือไม่มีรสชาติ ? ดูการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนไปของ สภาวธรรมที่เกิดขึ้น และสภาพจิตของเราที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ต่างจากที่ผ่าน มาอย่างไร ? สภาพจิตที่เป็นอยู่ทั้งวัน ต่างจากก่อนหน้านี้อย่างไร ? ตรงนี้ เขาเรียก “พิจารณาขณะใหญ่”
การพิจารณาขณะใหญ่ ทบทวนดูสภาพจิตใจของเราว่าเป็นอย่างไร นั่นคือการดูสภาพจิต ซึ่งเป็นอารมณ์ที่เป็นผลที่เกี่ยวเนื่องกับการกาหนดรู้ ถึงอาการเกิดดับของรูปนาม เป็นผลมาจากกาหนดรู้ความคิด ดูเวทนา ดู อิริยาบถย่อย เป็นผลที่เกิดจากการกาหนดรู้ต้นจิตเนือง ๆ กาหนดรู้อิริยาบถ ย่อยเนือง ๆ เป็นผลที่มาจากการกาหนดรู้อาการเกิดดับของรูปนามทั้งใน อิริยาบถหลักและอิริยาบถย่อยของเรา ส่วนนี้ต้องพิจารณา ต้องสังเกต ต้องกาหนดรู้ การที่เราพิจารณาตรงนี้เป็นสิ่งสาคัญ ทาให้สติเรามีความ ต่อเนื่อง ทาให้การปฏิบัติของเรามีความต่อเนื่อง ตรงนี้เขาเรียก “มีความ เพียร”
