Page 390 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 390
366
ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือความคิดความเข้าใจของเรา ถ้าเห็นเหมือนเดิม ความคิด ก็ยังเท่าเดิม ถ้าเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของสภาวธรรมของรูปนามที่เกิดขึ้น ความเห็นหรือความคิดก็จะเปลี่ยนไป ที่เปลี่ยนเพราะอะไร ? เพราะเราเห็น จริงตามสภาวธรรมของรูปนามที่ปรากฏขึ้นมาและเปลี่ยนแปลงไป
พอพูดถึงสภาวธรรมแล้วนี่ เป็นอะไรที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ เข้าถึงได้ยาก ที่จริงสภาวธรรมพวกนี้ก็คืออาการของรูปนาม สภาวธรรม ทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา คืออาการของรูปนาม เพียงแต่ไม่ใช่แค่รูปนาม ภายในของเราเท่านั้นเอง อันนี้ก็รูปนามอันหนึ่ง อันนั้นก็รูปนามหนึ่ง อันโน้น ก็รูปนามหนึ่ง เพราะฉะนั้น ทุก ๆ คนก็คือรูปนาม สรรพสัตว์ทั้งหลายใน โลกนี้ก็มีรูปกับนาม เว้นแต่วัตถุที่ไม่มีวิญญาณครองเท่านั้นที่ไม่มีนาม มีแค่ รูป และเขาก็เปลี่ยนไปโดยอาศัยธาตุทั้ง ๔ ความเสื่อมสลายถึงเกิดขึ้น หรือ เปลี่ยนแปลงไป
รูปนามภายในที่มีจิตครองหรือมีวิญญาณครองตรงนี้ ที่มีการ เปลี่ยนแปลงอยู่นี้ จะแสดงอาการพระไตรลักษณ์ ทาให้ปัญญาเราเห็นตาม ความเป็นจริงของรูปนามที่เกิดขึ้นว่าเกิดดับในลักษณะอย่างไร ที่เป็นไปใน ปัจจุบันจริง ๆ อันนี้คือ รูปภายในที่เราอาศัยเจริญวิปัสสนากรรมฐาน เห็น อาการเกิดดับของรูปนามที่เป็นปัจจุบันในขณะนี้เดี๋ยวนี้ หายใจเข้าดับแบบนี้ หายใจออกดับแบบนี้ นี่คืออาการของรูปนาม พอหายใจเข้าดับไป ใจรู้ดับไป ด้วย หายใจออกดับไป ใจรู้ก็ดับไปด้วย เห็นทั้งรูปทั้งนามดับพร้อมกัน
การเห็นในลักษณะอย่างนี้ ที่เป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์ของจิต เป็นไป เพื่อความว่าง ความผ่องใสของจิต ตรงนี้คือเห็นรูปนามภายใน ที่เราเห็น การเสื่อมสลายไปการดับไปของรูปภายนอก บางทีเห็นฝุ่นปลิวแล้วก็ดับ ปลิว แล้วก็ดับ สภาพจิตเป็นอย่างไร ? เวลาเรากวาดขยะ มันก็ว่างไป ว่างไป สะอาดไป แล้วใจเราเป็นยังไง ? ถ้าจับไม่ถูกความรู้สึก ก็จะเห็นแต่พื้น สะอาด แต่จิตไม่เปลี่ยน ถ้าไม่เห็นจิตตัวเอง ก็มีแต่ความพอใจกับสิ่งที่เกิด
