Page 392 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 392
368
สุขที่อยู่รอบ ๆ ตัว หรือคลุมตัวเท่านั้นเอง
ถ้าผู้ดูสุขด้วย ก็จะเป็นสุขจากใจจริง ๆ เป็นความสุขที่เกิดจาก
ภายใน และความสุขที่เกิดจากภายในอันนี้แหละ จะแสดงออกมาถึงรูปเรา ด้วยว่ารูปเรามีความสุข หน้าตาจะผ่องใสเบิกบานขึ้นมาด้วย เพราะสุขจาก ภายใน ไม่ใช่แค่ดูความสุข ถามว่า มีหรือเปล่าที่เราเป็นเพียงแค่ผู้ดูความ สุข ? มี ถ้าสังเกตดี ๆ แม้แต่ความสงบ ความเบา ก็เหมือนกัน บางทีเรา ก็เป็นเพียงแค่ผู้ดูความสงบ เป็นเพียงแค่ผู้ดูความเบา แต่ผู้ดูไม่ได้สงบด้วย ผู้ดูแค่รู้สึกนิ่ง ๆ หรือเคลื่อนไหวไปมา ทาหน้าที่รู้อยู่ เพราะฉะนั้น จึงแยก ระหว่างความนิ่งกับความสงบอีกทีหนึ่ง
ขณะที่เรานิ่ง จะทาให้ความสงบเพิ่มขึ้น แต่ความสงบก็ไม่ใช่ความนิ่ง แต่อาศัยความนิ่งทาให้ความสงบเพิ่มขึ้น เพราะฉะนั้น คาว่า “สงบ” ไม่ใช่หยุด นิ่ง ไม่รู้อะไร ลองสังเกตดูสิว่า ระหว่าง “ความรู้สึกที่นิ่ง” กับ “ความรู้สึกที่ สงบ” อันไหนให้ความรู้สึกดีกว่ากัน ? อันไหนกว้างกว่ากัน ? นี่คือสิ่งที่ต้อง สังเกต แยกระหว่างความนิ่งกับความสงบอีกทีหนึ่ง สังเกตไหมว่า เวลาเรา กาหนดอาการเกิดดับ มีสภาวะต่าง ๆ เกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย แล้วเหมือน กับรู้สึกว่าจิตไม่สงบ ทาไมถึงต้องนิ่ง ? เพราะพอเรานิ่ง ความสงบก็จะเกิด ขึ้นมา เขาอาศัยกัน เพียงแต่ความนิ่งไม่มีรสชาติ ความสงบนั้นมีรสชาติ นี่ คือวิธีสังเกตสภาวะ สงบหรือนิ่ง
เพราะฉะนั้น ให้เพิ่มความนิ่ง นิ่งที่ไหน ? ก่อนที่จะนิ่ง สภาพจิต เบื้องต้นเป็นอย่างไร ? อันนี้ต้องสังเกตนะ ก่อนที่จะนิ่ง สภาพจิตรู้สึกเบา ๆ รู้สึกสงบ ๆ รู้สึกโล่ง ๆ ถ้ารู้สึกแบบนี้ ต้องบอกได้ว่าเมื่อสภาพจิตรู้สึก เบา ๆ โล่ง ๆ พอนิ่งในความเบาโล่งปุ๊บ รู้สึกอย่างไร ? ความเบาโล่ง นั้นเปลี่ยนไปอย่างไร ? ให้ความรู้สึกตื่นตัวขึ้น สงบขึ้น จิตตั้งมั่นขึ้นหรือ เปลา่ ? ตรงนคี้ อื ผลทตี่ ามมา เพราะฉะนนั้ เราจะรถู้ งึ เหตแุ ละผลวา่ การกา หนด อย่างนี้ให้ผลเป็นอย่างไร
