Page 395 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 395
371
ไป เกลี้ยงไป ว่างไปนิดหนึ่ง อาการใหม่ก็เกิดขึ้นมา อันนี้เขาเกิดดับอย่าง เป็นระเบียบ ความต่อเนื่องของอาการเกิดดับก็ปรากฏขึ้น
เพราะฉะนั้น เวลาสังเกตสภาวะ ที่บอกว่า สภาพจิตขณะใหญ่ วันนี้ ทั้งวันอยู่ในบรรยากาศสงบ อาการเกิดดับเป็นแบบนี้ แบบนี้... เวลาคิดขึ้นมา ความคิดเขาดับแป๊บ หรือพอดูปุ๊บ เขาดับปุ๊บ เงียบไปเลย จบไปเลย ว่างไป เลย... ความคดิ ทเี่ กดิ ขนึ้ ไมใ่ ชเ่ ฉพาะความคดิ ทเี่ กดิ ขนึ้ ในเวลานงั่ สมาธเิ ทา่ นนั้ ความคิดที่ปรากฏขึ้นมาในชีวิตประจาวันของเรานั่นแหละ ความคิดถึงงาน ความคิดถึงอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เห็นแล้วคิด ได้ยินแล้วคิด... ความคิด พวกนี้ทั้งหมด สังเกตถึงความเปลี่ยนไปต่างไป จากเมื่อวานความคิดเรา ดับช้า วันนี้อยู่ในความสงบ รู้สึกความคิดแต่ละขณะที่เกิดขึ้น เขาดับแบบ ดับแล้วจบไปเลย หรือดับแบบจาง ๆ บาง ๆ แล้วก็หายไป หรือรู้แล้วแวบ หาย แล้วก็เกลี้ยง สงบไปเลย ?
คาว่า “เกลี้ยง” หรือ “ว่าง” นี่ ต้องดูว่าดับปุ๊บเงียบไปเลย โล่งไปเลย เบาไปเลย หรือดับปุ๊บใสขึ้นทันที นั่นคือลักษณะของสภาวะ ลักษณะของ อาการที่เกิดขึ้นที่ต้องสังเกต เวลาถามว่า วันนี้ความคิดเป็นอย่างไร ? มีความ คิดไหม ? เราจะตอบแต่ว่าไม่มีความคิด คือตอบเฉพาะตอนที่นั่งสมาธิ ใน อิริยาบถย่อย เวลาเราคิดจะหยิบ จะจับ จะพูด จะคุย อันนี้จัดเป็นความคิด ที่เราต้องสังเกตทั้งหมด นี่คือความต่อเนื่องของสติเรา ต้องสังเกตในลักษณะ อย่างนี้
เวทนาที่เกิดขึ้นก็เหมือนกัน ทั้งการยืน การนั่ง การเดิน แม้แต่เวทนา ที่เกิดจากมดกัดจริง ๆ ยุงกัดจริง ๆ หรือกระทบสัมผัสกับอะไร แล้วมีอาการ แปลบขึ้นมาปวดขึ้นมา เราก็สังเกตว่า แปลบขึ้นมาแล้วเขาตั้งอยู่นานไหม ? หรอื แปลบขนึ้ มาเหมอื นกบั มนั เกดิ ในทวี่ า่ ง ๆ ? สงั เกตอาการในลกั ษณะอยา่ งนี้ ความต่อเนื่องของสภาวะที่เกิดขึ้น การเห็นก็เหมือนกัน ที่อาจารย์บอกว่า ลองดูนะ เอาความรู้สึกเข้าไปแตะ ภาพแต่ละอย่างเขาดับไหม ? ความรู้สึก
