Page 396 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 396
372
เราดับไหม ? ตอนอาจารย์ให้ทาก็ทา ถามแล้วตอบได้ พอกลับไปแล้วก็ต้อง ทาให้ต่อเนื่องไปเลย เห็นคน เห็นต้นไม้... เราก็สังเกต
ทีนี้ว่า การเห็นแล้วดับแต่ละขณะ จิตที่ทาหน้าที่รับรู้ในการเห็นแต่ละ ขณะดับไป ดับแต่ละครั้ง ดับไปแล้วเกิดใหม่ต่อทันทีไหม ? จิตที่ทาหน้าที่ เห็นตรงนี้ เกิดต่อทันทีไหม ? ถ้าดับอีก รู้สึกเป็นอย่างไรต่อ ? ยิ่งเห็นอาการ ดับของอาการเห็นต่อเนื่อง สภาพจิตเป็นอย่างไร ? จิตจะเปลี่ยนไปอย่างไร ? การเห็น การได้ยิน ผัสสะทางกาย หรือความคิดที่เกิดกับใจ นี่คืออารมณ์ที่ เกิดทางทวารทั้ง ๖ เราพิจารณาตรงนี้แหละ ยิ่งปฏิบัติมากขึ้น สภาวะพวกนี้ ต้องพิจารณามากขึ้น สังเกตให้ต่อเนื่องมากขึ้น
สภาพจิตขณะใหญ่ ไม่ใช่สภาพจิตที่กว้าง เป็นสภาพจิตโดยรวม หรือขณะใหญ่ทั้งวัน แต่กว้างนี่ต้องกว้างอยู่แล้ว ให้กว้างเท่าจักรวาล แต่อยู่ ทั้งวัน สภาพจิตเราไม่ได้กว้างตลอดเวลา ที่บอกว่า เราอยู่ในความสงบทั้งวัน เลย หรือวันนี้สภาพจิตใส มีแต่ความใส ดูอะไรก็เบิกบาน ทาให้บรรยากาศ รอบ ๆ ตัวใสไปด้วย อันนี้คือวิธีสังเกต สภาพจิตใส บรรยากาศรอบตัว เป็นอย่างไร ? คาว่า “บรรยากาศรอบตัว” ไม่ใช่รอบตัวแค่วาเดียว รอบตัว นี่ต้องบรรยากาศทั้งหมด หันไปทางไหนก็คือบรรยากาศ รับรู้ข้างหลังเป็น บรรยากาศแบบไหน ? ดูข้างหน้า บรรยากาศข้างหน้าเป็นยังไง ? ด้านข้าง ๆ บรรยากาศเป็นยังไง ? รู้สึกได้ทันที นั่นคือบรรยากาศ ตรงนี้บรรยากาศของ ความรู้สึกเราจะกว้าง
เพิ่มอีกนิดหนึ่งนะ บรรยากาศตรงนี้ต้องเป็น “บรรยากาศของความ รู้สึก” หรือ “บรรยากาศของสภาพจิต” ไม่ใช่แค่เป็นบรรยากาศว่าง ๆ ข้างนอก ต้องแยกระหว่างบรรยากาศของความรู้สึกกับบรรยากาศข้างนอกว่ามัน ต่างกันอย่างไร ต้องแยกให้ได้! บางครั้งบรรยากาศข้างนอกเบาสบาย แต่ บรรยากาศของความรู้สึกเรารู้สึกอึดอัด จะได้รู้ว่าบรรยากาศของความรู้สึก หรือสภาพจิตของเราแคบลงหรือเปล่า เราจะได้แยกได้ชัด ไม่งั้นดีไปหมด
