Page 42 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 42
18
แบบเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ สภาวธรรมก็จะออกมาแบบนั้น ถึงแม้จะดูยังหนุ่ม ยังแน่นนะ แต่ทาอะไรแบบเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ สภาวธรรมก็เป็นอย่างนั้น แหละ เพราะฉะนั้น ให้รู้ อันนี้ที่บอกหมายถึงว่าสภาวธรรมกับชีวิตมันเกี่ยว เนื่องกัน
และการที่เราพิจารณารายละเอียดของสภาวธรรมที่เกิดขึ้น ขณะ ที่เรานั่งสมาธิ หรือเดินจงกรม หรือนอนเจริญภาวนาก็ตาม การที่เราเข้าไป พิจารณาอาการเกิดดับ และรายละเอียดของสภาวธรรมที่เกิดขึ้น ก็เกี่ยว เนื่องกับชีวิตของเราอีกเหมือนกัน อารมณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจาวัน เราฝึก พิจารณารายละเอียดของสภาวธรรมที่เกิดขึ้น เห็นความแตกต่างของอารมณ์ ที่เกิดขึ้น จะทาให้เรารู้จักพิจารณาสภาวะอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิต ของเรา ที่เข้ามากระทบเรา เราจะได้พิจารณารายละเอียดได้ถูก จับประเด็น ได้ถูก ว่าเรารับอะไรเข้ามา รับสิ่งที่ควรรับ หรือรับสิ่งที่ไม่ควรรับ เข้ามาเรา จะได้พิจารณารายละเอียดมากข้ึน นั่นล่ะ.. เกี่ยวข้องกันทั้งหมด
เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรม เมื่อเราพิจารณาอาการเกิดดับของ รูปนาม เห็นอาการเกิดดับของลมหายใจ เห็นอาการเกิดดับของเวทนา เห็น อาการเกิดดับของความคิด ทุก ๆ ขณะที่เกิดขึ้น ทาให้จิตเราพัฒนา ความ ละเอียด สติเราก็จะมีกาลังมากขึ้น สมาธิก็จะแก่กล้าขึ้นไปในตัว และเราก็จะ มีปัญญามากขึ้น รู้จักพิจารณาอะไรมากขึ้น ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็น แล้วก็มอง ผ่าน ๆ อย่างเดียว เพียงแต่ว่าอารมณ์ที่เกิดขึ้นทางทวาร ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อารมณ์ไหนที่ทาให้เป็นทุกข์ อารมณ์ไหนที่เข้ามาแล้วไม่เป็นทุกข์ อารมณ์ไหนที่ไม่เป็นทุกข์ เราก็รับได้สบาย ๆ ก็ไม่ต้องกังวล อันไหนที่เข้ามา แล้วเป็นทุกข์ เราก็จะได้รู้วิธีแก้ว่า จะแก้อย่างไร จะดับอย่างไร อารมณ์ไหน ที่เข้ามาแล้วทาให้เราเป็นทุกข์ เพราะอะไร ? ตรงนั้น เป็นเรื่อง ๆ ไป ไม่ใช่ ทุกเรื่อง
เหมือนกับความคิด เวลาเราปฏิบัติ เวลามีความคิดเกิดขึ้น ฉันจะไม่
