Page 438 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 438
414
กลับมาดูความรู้สึกของเรา
เราเป็นนักปฏิบัติ ย้อนกลับมาดูที่ความรู้สึกของเราก่อนเสมอ จะ
ได้รู้ว่าอาการเหล่านี้เกิดจากปัญญาหรือเกิดจากอะไร พอมาจับที่ความ รู้สึกปุ๊บ พอตัวตนดับไป อ๋อ! มันยังมีเศษอารมณ์อยู่บาง ๆ นะ เราก็เข้าไป ดับเศษอารมณ์นั้นเสีย ดับไฟไม่ให้มีเชื้อ ก็คือดับเศษอารมณ์จนมันโล่งไป ถ้าดับแล้วยังมีควันอยู่บาง ๆ เกิดใหม่แล้วก็ดับแบบยังมีควัน ๆ เหมือนมี เชื้ออยู่ พอมาอีกก็กระทบได้เร็วขึ้น มีเชื้ออยู่ พอเขาเอาน้ามันมาสาด มันก็ พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ! ก็เหมือนไฟแช็คของเรา พึบ พึบ พึบ... พอมีแก๊สมันก็ พรึ่บ! ใช่ไหม ? ถ้าไม่มีแก๊ส มันก็แช็ค ๆ มันมีแต่ถ่านหินอยู่ มันก็ได้แต่ แพรบ แพรบ แพรบ แพรบ... แต่พอมีน้ามันมาสาดพรึ่บ มันก็พรึ่บขึ้นมา ก็จะไหม้ได้
ถามว่า ไม่มีแก๊ส มันยังมีแรงกระทบไหม ? ผัสสะที่เกิดขึ้นเราจะ รู้สึกได้ว่า เวลากระทบเข้ามานี่ มันหนักมันเบา ? ดีไม่ดี ? เราดับอย่างไร ? แต่ถ้ามีเชื้อมีแก๊สอยู่มันก็พรึ่บ ไม่ใช่แค่ดีไม่ดีแล้ว ไม่ใช่รู้แค่หนักหรือเบา แต่รู้สึกว่ามันพรึ่บขึ้นมา ก็ไหม้ตัวเอง ไหม้ใจเรา เร่าร้อน! พออารมณ์ไหม้ ใจก็ฟ้องทางหน้าตา หน้าตาเหี่ยว หน้าดา ถูกไหม้หมดแล้ว! ไหม้จนดา เครียดหน้าดา มันร้อน! แต่พอเราดับปุ๊บ พอเรากลับมาดูที่ความรู้สึก มัน กระทบปุ๊บ หนัก เราก็ดับ ดับนี่เรากระจายเชื้อ ขยายมันออกไม่ให้สุมไฟ ขยายความรู้สึกออกให้กว้างมันก็คลาย เวลาเขาก่อกองไฟ เขาก็มาสุม ๆ ๆ รวมกันหลาย ๆ ดุ้น ขอนไฟหลาย ๆ อันมารวม ๆ กัน มันก็จะลุก
สังเกต เหมือนเราเวลาอารมณ์เข้ามากระทบ พอเขาโยนมาดุ้นหนึ่ง เราก็ อ๋อ! มีของเก่าอยู่แล้วดุ้นหนึ่ง สุมเข้า สุมเข้า... คิด คิด คิด... แล้ว มันก็ลุกพรึ่บ พอโยนไฟใส่ก็ไหม้กว่าจะหมด ยิ่งถ้าไม้แก่นไหม้ช้ามากเลย ถ่านมันอยู่นาน ถ้าไหม้ไม้ผุ ๆ ก็ไม่เป็นไร มันหายเร็ว สังเกตนะ ถ่านไฟ ถ้าไม้แก่นไม้เนื้อแข็งนี่จะติดอยู่นาน อะไรคือไม้ ? ความรู้สึกความมีตัวตน
