Page 440 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 440
416
ให้กลืนความสุขลงไปด้วย ไม่ใช่ผ่านความสุขนะ ให้กลืนเอาความสุขลง ไปด้วย เราจะได้อิ่มสุข ดื่มน้าไม่ใช่แค่อิ่มท้อง ต้องอิ่มสุขด้วย อิ่มสองอย่าง อิ่มทั้งกายอิ่มทั้งใจ ทานอาหารไม่กี่คาอิ่มเลย เต็ม! ใจมันเต็ม ทานอาหาร ไม่ลง ทานนิดเดียวก็อิ่ม พอพลังเต็มมันก็อิ่มง่าย พอพลังเราขาดหายไป เหมือนมันหิวโหย ทานเท่าไรก็ไม่อิ่ม ต้องทานเยอะ ใช่ไหม ? เคยเจอกัน ทั้งนั้นแหละ! วันไหนที่หมดแรง ทานเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักอิ่ม ลองไปดูนะ มี บรรยากาศรองรับหลายอย่างเลย มีความสุขรองรับ ความสงบรองรับ ความ เบารองรับ ความว่างรองรับ ความอ่อนโยนรองรับ... เราเลือกเอาเองว่าจะ ให้บรรยากาศแบบไหนรองรับ
เพราะฉะนั้น ที่บอกว่าแยกรูปนาม ทาให้ว่างได้ อย่างน้อย ๆ ก็ให้ มีความว่างรองรับ นี่อย่างน้อย ๆ แล้วนะ! ถ้าน้อยกว่านี้นี่ต้องพยายาม เร่ง พยายามยกจิตขึ้นมา มีบรรยากาศรองรับ รูปเราพอมีบรรยากาศรองรับ รูปรู้สึกเป็นอย่างไร ? ขณะที่นั่ง มีบรรยากาศรองรับ รูปเรารู้สึกอย่างไร ? อยู่ที่บรรยากาศ ถ้าเป็นบรรยากาศความเบารองรับ ไม่ใช่แค่รอบตัว ไม่ใช่ แค่ด้านข้าง ทั้งข้างบนข้างล่างห่อหุ้มด้วยบรรยากาศของความว่าง เราจะรู้สึก นั่งอยู่ในที่ว่าง ๆ เบา ๆ เหมือนนั่งอยู่บนอากาศ เหมือนนั่งอยู่บนสวรรค์ พอรู้สึกนั่งอยู่บนความเบา ลองดู บรรยากาศรอบตัวเราจะเปลี่ยนไป แต่พอ รู้สึกว่านั่งอยู่บนพื้นปุ๊บ สังเกตไหม บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนอีก นี่คือความ ต่าง นี่คือความพิสดารของจิตเรา
เพราะฉะนั้น ที่บอกว่าจะขึ้นสวรรค์ลงนรกก็อยู่ที่จิตนี่แหละ เพียง แต่ว่าจะอยู่ตรงไหน ที่เคยบอกว่าที่นั่งอันเป็นทิพย์ พระพุทธเจ้าประทับที่ไหน ที่นั่งตรงนั้นก็เป็นทิพย์ ลองดูสิ พอจิตเราว่าง มีบรรยากาศของความว่างรอง รับ ที่นั่งของเราเป็นอย่างไร ? ที่นั่งอันวิจิตร ที่นั่งที่พิสดาร นั่งอยู่บนความ ว่าง ความอิสระ ความเบา ความใส ความบริสุทธิ์ รู้สึกดีอย่างไร ? ถามว่า รู้สึกดีไหม จะได้บอกตัวเองได้ว่า อ๋อ! อยู่แบบนี้มันดีอย่างไร แม้ชั่วขณะ
