Page 449 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 449
425
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเห็นการเปลี่ยนแปลงปรากฏขึ้น ให้มีสติกาหนดรู้ หรือตามรู้อาการเปลี่ยนแปลงนั้นไป ถ้าเปลี่ยนแปลง ตรงนี้เขาหายไปแล้ว จางไป เลือนไป หายไป ก็นิ่ง สังเกตต่อในความว่างนั่นแหละ ในความว่าง ข้างหน้าเรามีอาการอะไรปรากฏขึ้นมา ? ส่วนใหญ่เวลาเรานั่งแล้วเจอความ ว่างตรงนี้ บางทีเราก็มองข้ามอารมณ์บางอย่าง อย่างเช่น พอลมหายใจ หายไปหรืออาการพองยุบหายไป เราลืมดูที่รูปว่าที่รูปมีอาการอย่างไร รู้แต่ พองยุบ พอรู้สึกพองยุบหายไปก็เลยกาหนดอะไรไม่ได้ แต่ถ้าสังเกตดี ๆ เรา จะเห็นว่าจะมีสภาวะเกิดต่อจากพองยุบให้เราได้ตามรู้
อย่างเช่น อย่างที่กล่าวมาเมื่อกี้ พอเรานิ่งในความว่าง ก็มีอาการ เต้นของหัวใจ หรือมีอาการของชีพจร ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายก็ตาม ให้เข้าไปรู้ว่าเขาเปลี่ยนแปลงหรือเกิดดับอย่างไร ? นั่นแหละคือสภาวะที่ เกิดต่อจากอาการพองยุบ และอีกอย่างหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาก็คือ ความคิด ความสงสัย ความกังวล ที่เรากังวลว่าไม่รู้จะทาอย่างไร อาการนี้เกิดขึ้นอีก แล้ว ความว่างเกิดขึ้นอีกแล้ว จะกาหนดอย่างไรดี!? จะหาอะไรดี!? บางที เรากาหนดว่าถูกหนอ นั่งหนอ ถูกหนอ แต่ขณะที่กาหนดรู้ สติเราไม่ได้รู้ที่ จุดกระทบ ที่เรากาหนดรู้ “ถูกหนอ นั่งหนอ” เพื่ออะไร ? เพื่อหาอาการ พระไตรลักษณ์หรือรู้อาการ ทาให้จิตเราตื่นขึ้น เพื่อที่จะมีอาการเกิดดับ อย่างใดอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นมา
แต่ถ้าเราสังเกตดี ๆ ขณะที่จิตเราว่างนิ่ง ในความว่างลึก ๆ แล้วเขา จะมีอาการเปลี่ยนแปลงปรากฏขึ้นมา นอกจากอาการที่เกิดขึ้นในความว่าง จะเป็นสีเป็นแสงปรากฏขึ้นมา ก็คือความคิดที่แทรกเข้ามาในขณะที่เรานั่ง ว่าง ๆ แล้วบางครั้งเรารู้สึกว่าพองยุบหายไป แต่ก็จะมีความคิดแบบบาง ๆ เบา ๆ เข้ามา ความคิดที่เข้ามาเมื่อเป็นความคิดที่ละเอียดอ่อน บางครั้งเรา มองข้ามไป ละเอียดอ่อนแบบไหน ? มาในลักษณะของเรากาลังพิจารณาหา อารมณ์ที่จะกาหนด บางครั้งเป็นความคิดฝ่ายอกุศลนั่นแหละจะหาอารมณ์
