Page 460 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 460
436
ตรงนี้ จิตเราถอยออกมาตรงนี้ แล้วก็ดู “จิต” เรา ปล่อยเวทนาไปก่อน มา ดูที่จิต แล้วก็ให้จิตตรงนี้กว้างขึ้น ก็จะคลาย อาการการอึดอัดจะน้อยลง
ไม่ทราบเคยเจอกันหรือเปล่า บางทีนั่งแล้วความปวดมันลอยขึ้นมา ข้างหน้า เหมือนจะขาดใจ ? ปวดมาก ๆ จนเหมือนกระดูกมันลอยขึ้นมา ข้างหน้า เวลาเรานั่งขัดสมาธิขาทับกัน ปวดมาก ๆ แล้วเราก็สู้ สู้... เหมือน จะขาดใจเหมือนกัน จนคิดว่าคนจะตายก็ด้วยอาการแบบนี้นี่แหละ! แต่พอ เราแยกออกมา ก็จะบรรเทาลง เพราะฉะนั้น สุขภาพร่างกายของเรา เจ็บไข้ ได้ป่วยขึ้นมา มีอาการทางกาย จริง ๆ พอจิตเราแยกจากกายปุ๊บ จิตเรา จะสงบ นั่นคือจุดสาคัญ
ถามว่า เราจะทาให้อาการปวดหายไปเลยได้ไหม ? ไม่ได้ แต่จิตที่ สงบนั่นแหละเป็นตัวสาคัญ เพราะจิตที่สงบมีพลังที่จะทาให้รูปเราสงบไป ด้วย เมื่อรูปสงบ มันก็จะค่อยดีขึ้น จะดีได้เร็ว แต่ถ้าคนที่คุมจิตไม่ได้ บาง ครั้งร่างกายเจ็บนิดเดียวแต่จิตทรมานมาก ๆ เพราะความกลัว ที่ทรมาน มาก ๆ ไม่ใช่เพราะอะไรนะ เพราะความกลัวคือปรุงแต่งเอง แต่ถ้าดูจริง ๆ อาจจะนิดเดียวก็ได้ แล้วก็จะทาให้อาการมันมากขึ้น แต่ถ้าเป็นอาการทางกาย บางอย่าง พอเราแยกรูปนาม ทาจิตให้ว่าง เขาหายได้ หยุดได้เหมือนกัน! จิต เรามีพลัง ต้องทาซ้า ๆ ดู
คุณโยมที่นั่งบนเก้าอี้ว่าไง เป็นไงบ้าง ทันไหม ? ไม่ค่อยทันเท่าไหร่ นะ ถ้าไม่ทัน สงสัย ถามได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ ปฏิบัติธรรมอย่าเกรงใจนะ ถ้า เกรงใจแล้วไม่รู้นะ! เวลาไปกราบครูบาอาจารย์แล้วสงสัย เกรงใจไม่กล้า ถามท่าน เราก็รอว่าคาถามใครจะเหมือนของเราบ้าง ยี่สิบคนยังไม่เหมือน ของเราเลย! แล้วเราก็กลับบ้านเฉย ยังงงอยู่ดี เสียดาย! เพราะฉะนั้น ถ้าจะ ให้ชัด อาจารย์ถึงบอกว่าเราสนทนากันคุยกันแบบนี้ จะได้ทาความเข้าใจสิ่งที่ ติดขัด อันนั้นเราจะแก้ปัญหาของเรา แล้วเราจะปฏิบัติต่อไปได้ ถ้าฟังอย่าง เดียว ให้อาจารย์พูดคนเดียว โยคีก็จะหาไม่ถูกอีก กลับไปก็ยังงง ๆ อีก
