Page 471 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 471
447
ทุกขัง อนัตตา ไม่สามารถบังคับบัญชาได้ เมื่อเห็นอย่างนี้แล้ว รู้สึกอย่างไร ? คิดว่าอย่างไร ? เข้าใจว่าอย่างไร ? ควรหรือที่จะเข้าไปยึดมั่นถือมั่นว่า รูปนามนี้เป็นของเรา เป็นของเที่ยง ? มีความยินดีพอใจในรูปนามอันนี้ หรือควรทาอย่างไร ?
รูปเป็นที่อาศัย จิตอาศัยร่างกาย อาศัยรูปนามขันธ์ ๕ นี้เพื่อ อะไร ? ชีวิตเรา รูปนามขันธ์ ๕ อันนี้ ตั้งอยู่นานแค่ไหน ? รูปอันนี้ตั้งอยู่ นานแค่ไหน ? อยู่ได้นานเท่าไหร่ ? อยู่ได้อีกกี่ปี ? สิบปี ยี่สิบปี ร้อยปี ? หรือว่าไม่แน่นอน ? รูปนามที่แสดงอาการพระไตรลักษณ์ปรากฏแก่เรา ในขณะที่เราปฏิบัติ ที่เรามีสติกาหนดรู้อยู่ทุกขณะ เขาประกาศตัวเขาเอง ว่ามีการเปลี่ยนแปลง เกิดและดับ มีแล้วดับ มีแล้วดับ... ไม่มีอะไรถาวร แน่นอนเลย เขาเรียก “ไม่มีสาระแก่นสาร” เป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่เป็น เนืองนิตย์
รูปอันนี้เป็นของบอบบาง ว่างเปล่า กระทบอะไรนิดหน่อยก็พร้อม ที่จะแตก พร้อมที่จะสลายไป เพราะฉะนั้น รูปนามอันนี้ตั้งอยู่ได้ไม่นาน แต่สิ่งที่ตั้งอยู่นานกลับเป็นเรื่องของจิต เรื่องของกรรม กรรมบางอย่างทา ตอนนี้แล้วไปส่งผลในชาติหน้า ทั้ง ๆ ที่รูปนี้หายไป เปลี่ยนไป สลายไป แต่ ทาไมกรรมส่งผลในชาติหน้าได้ ? เพราะฉะนั้น การที่เรายังมีชีวิตอยู่ ยังมี รูปนามอันนี้ให้อาศัยในการปฏิบัติ ในการทาความดี ในการใช้ประโยชน์ ควรจะใช้ประโยชน์ในรูปนามนี้อย่างไร ? เป็นไปเพื่ออะไร ? เป็นไปเพื่อการ สั่งสมความทุกข์ เป็นไปเพื่อการสะสมแห่งกองกิเลส หรือเป็นไปเพื่อความ ดับทุกข์ เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ เป็นไปเพื่อการละกิเลส ?
รูปนามอันนี้เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วจะปฏิเสธได้หรือไม่ ? เราก็ปฏิเสธไม่ ได้ เพราะเกิดมาแล้ว แต่สิ่งที่ต้องรู้คือ พิจารณารู้ถึงธรรมชาติของรูปนาม ที่กาลังเปลี่ยนไปอยู่ ที่เราเห็นถึงความเป็นไปของรูปนาม มีการเปลี่ยนแปลง มีการเกิดดับอยู่เนือง ๆ และไม่บอกว่าเป็นของเราหรือของใคร แต่ก็ประกาศ
