Page 481 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 481
ธรรมบรรยาย วันปีใหม่ ๒๕๕๗
วันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
วันนี้เป็นวันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เปลี่ยน ใหม่แล้ว นั่งตามสบายนะ เมื่อกี้เดินมาก็ยังนึกเลยว่าคุยอะไรดี เดินมาแบบ ว่าง ๆ เวลาไม่มี มันก็ว่าง ๆ สมองว่างเปล่า ดีอย่างคือไม่เครียด ที่จริงดีนะ ถ้าคนเรารู้จักทาสมองให้ว่าง ๆ บ้าง ทาสมองให้โล่ง ๆ โปร่ง ๆ เบา ๆ ก็จะ รู้สึกสบาย ใจเราได้พัก จะได้ไม่มีอาการเคร่งตึงเคร่งเครียด สังเกตดูว่า เวลาที่เราไม่ว่างมากกว่าว่าง ทั้ง ๆ ที่ชอบความว่าง แต่ก็ไม่อยากจะทาให้ มันว่าง ไม่พร้อมที่จะว่าง... เดี๋ยวว่างเกินไป!
ว่างอย่างหนึ่ง ว่างจากตัวตน ว่างจากความเป็นเรา พอว่างจากความ เป็นเราก็ว่างจากอุปาทาน ว่างจากอุปาทานก็ว่างจากทุกข์ พอว่างจากทุกข์ก็ ไม่มีอะไรรบกวน ว่างจากความเป็นเรา อันนี้เป็นความว่างที่เกิดจากปัญญา ว่างเพราะมีปัญญา กับความว่างอีกอย่างหนึ่ง ปัญญาว่างหมดเลย เหลือแต่ อะไรก็ไม่รู้! เพราะปัญญาเราว่างไป ทาให้อย่างอื่นเข้ามาแทนที่ ว่างจากการ ใช้ปัญญา พอว่างจากการใช้สติใช้ปัญญา สิ่งที่ตามมาคือใช้อารมณ์ แล้วแต่ อารมณ์พาไป...
ที่บอกว่าวันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าเพื่อจะต้อนรับปีใหม่ในอีกไม่กี่ นาทีข้างหน้า ก็มีเวลาให้เรามานั่งทบทวนพิจารณา ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมามีอะไร เกิดขึ้นบ้าง ? มีอะไรเพิ่มขึ้น ? มีอะไรหายไป ? มีอะไรดีขึ้น ? มีอะไรที่แย่ลง ? มีอะไรที่ควรปรับปรุงควรแก้ไข ? มีอะไรที่ต้องพัฒนาให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ? นี่แหละครบปีเรามีเวลามานั่งพิจารณาถึงสิ่งที่ผ่านมาและกาลังจะเกิดขึ้น
457
