Page 488 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 488
464
เมื่อใจเราสงบ ใจเราสะอาด ใจเราสว่าง ปัญญาเกิดขึ้นแล้ว เราจะป้องกัน อย่างไร ? เพราะฉะนั้น การดับอารมณ์ ดับที่ใจของเราก่อน จึงเป็นสิ่ง สาคัญ และเป็นการดับได้ง่าย แต่ถ้าเราจะไปดับอารมณ์ภายนอกอย่างเดียว หรือถ้าเราไม่มีเป้าหมาย ไม่มีเจตนาว่าจะขัดเกลาตัวเอง ละกิเลสตัวเอง เราก็จะมีคาถามอยู่เรื่อย ๆ ว่า ทาไมคนนั้นเป็นอย่างนั้น คนนี้เป็นอย่างนี้ ? ทาไมเสียงนี้เข้ามาแล้วถึงกระทบจิตใจของเรา ? ก็จะถามอยู่แค่ตรงนี้
แต่ถ้าเราดับเวทนาได้แล้ว เห็นว่าเวทนาดับไป ความทุกข์หมดไป แล้วใจเราสงบหรือว่าง เราก็ใช้จิตที่ว่าง ๆ เบา ๆ กลับไปรับรู้อารมณ์นั้น ใหม่ แล้วลองดูว่ารู้สึกอย่างไร ? แค่เราดับตรงนี้ เป็นกรรมใหม่ที่เกิดขึ้น เป็นมหากุศลกรรมที่เราทากับตัวเอง เราสร้างให้ตัวเอง ด้วยสติด้วยปัญญา ของเรา พิจารณาถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป และเราสามารถดับเหตุปัจจัย ที่จะทาให้เราสร้างอกุศลกรรมได้ อันนี้จึงเป็นสิ่งสาคัญ และเป็นสิ่งสาคัญ มาก ๆ สาหรับทุก ๆ คน
มนุษย์ทั้งหลายที่ปรารถนาความดับทุกข์ ปรารถนาสันติสุข เราไป ดับข้างนอก ไม่หมด! เพราะแม้แต่อารมณ์ทางตาอย่างเดียวก็ไม่รู้กี่ร้อย อย่างที่เราเห็นวัน ๆ หนึ่ง อารมณ์ทางหูวันหนึ่ง ๆ เกิดขึ้นมาไม่รู้กี่อย่าง สารพัด! ทางกายที่มากระทบ เย็นร้อนอ่อนแข็งเคร่งตึงหนักเบาที่เกิดกับ ร่างกายของเราก็มีหลากหลาย เราจะปฏิเสธอะไรเราถึงจะไม่ทุกข์ ? แต่ถ้า ทาใจของเราให้เข้าใจ ให้ว่าง ให้สว่าง ให้สงบ แล้วเราก็จะไม่ทุกข์กับอารมณ์ ต่าง ๆ ที่เข้ามา ไม่ว่าอารมณ์เหล่านั้นจะเกิดกี่ร้อยครั้งพันครั้ง เขาก็แสดง ลักษณะแบบเดียวกัน ยิ่งเรามีความเข้าใจรู้ชัดถึงธรรมชาติของสิ่งที่เขาเป็น เราวางใจของเราให้ถูกต้อง ทาจิตของเราให้ถูกต้อง เราก็จะอยู่อย่างสงบได้
การตัดเหตุปัจจัยที่จะนามาซึ่งความทุกข์ หรือการขัดเกลาจิตใจของ เรา เราก็ต้องตัดที่ตัวเราเป็นสาคัญ การดับที่ใจของเรา อันนี้เป็นสิ่งที่เราไม่ ต้องวิ่งไปหาไกล อยู่ใกล้ ๆ นี่แหละ อยู่เฉพาะหน้าขณะนี้เดี๋ยวนี้ นี่แหละ
