Page 65 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 65
41
ให้เราเข้าใจว่า ถ้าอยากหลับไม่ต้องรู้อาการเกิดดับ ทาใจให้ว่าง ลอง ทาใจให้สงบ เพราะอะไร ? ง่าย ๆ เลยเวลาเรานั่งสมาธิ ไม่อยากจะหลับก็ หลับ สังเกตดู ไม่อยากจะหลับก็หลับ เพราะอะไร เมื่อจิตสงบ จิตว่างแล้ว ไม่มีอาการเกิดดับ ไม่มีอะไรให้ดูเลย เดี๋ยวก็สัปหงกแล้ว พอว่าง.. ว่าง.. แล้วก็สัปหงกแล้ว หลับดีจัง พอจะนอนแล้วไม่หลับ พอไม่อยากหลับแล้วก็ จะนอนอยู่เรื่อย ไม่อยากให้หลับก็หลับ
แต่ต้องดูนะ บางทีตอนกลางวันเรานั่งหลับมาก ๆ กลางคืนก็เลยไม่ หลับ หรือเพราะมันหลับกลางวันแล้ว กลางคืนก็เลยไม่ค่อยหลับ อันนี้เป็น เรื่องธรรมดา แต่ถ้ากลางวันไม่หลับ กลางคืนก็ไม่หลับ อันนั้นต้องดูแล้วนะ บางทีคนเราอายุมากขึ้น หลับน้อยลง จากเคยหลับวันละ ๘ ชั่วโมง ก็เหลือ แค่ ๔ ชั่วโมง จาก ๔ ชั่วโมงก็เหลือสัก ๒ ชั่วโมง ต้องดูตัวเองนะว่าเป็น เรื่องปกติของเราหรือเปล่า ถ้าอยากให้ ๘ ชั่วโมงเหมือนสมัยก่อนไม่ได้แล้ว นั่นก็เฉพาะบางคนนะ บางคนก็เก่ง รู้วิธีนอน คนไม่คิดมาก พอถึงเวลานอน ก็หลับ พอตื่นมาก็สบาย
เพราะฉะนั้น หลักของการเจริญวิปัสสนา อารมณ์หลัก ๆ ในการเจริญ วิปัสสนาที่พูดมาเรื่องสติปัฏฐาน ๔ ที่พูดนี้เจตนาให้เรารู้ว่า ทุก ๆ อารมณ์ที่ เกิดขึ้น ทุก ๆ สภาวะที่เกิดขึ้น เมื่อเรามีเจตนาที่จะกาหนดรู้ อารมณ์เหล่า นั้นกลายเป็นอารมณ์กรรมฐานทันที ที่บอกว่าสติปัฏฐาน ๔ กาย เวทนา จิต และธรรมนั้น เป็นสภาวะที่ครอบคลุมทุก ๆ อิริยาบถทั้งหมดของเรา เป็น สภาวะที่ครอบคลุมทั้งหมดทุก ๆ อิริยาบถของเรา ที่เราสามารถกาหนดรู้ถึง อาการเกิดดับของอารมณ์ต่าง ๆ เหล่านั้นได้ ทาไม เมื่อเราเข้าใจแล้ว เราจะ ไม่มีความรู้สึกว่า อารมณ์ต่าง ๆ มาเป็นตัวขัดขวางในการเจริญสติ อารมณ์ ต่าง ๆ จะไม่เป็นตัวขัดขวางในการเจริญกรรมฐานของเรา อยู่ที่เจตนา อยู่ที่ ความพอใจที่จะกาหนด
ถามว่าเมื่อเรามีเจตนา มีความพอใจที่จะกาหนดแล้ว สภาพจิตเรา
