Page 68 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 68
44
จะรู้สึกว่า เวลานั่งกรรมฐานเจริญกรรมฐานแล้ว บางครั้งนั่งแล้วสงบ ดี จังเลย ทาได้ง่าย จิตสงบดี อยู่ ๆ ก็สงบ บางวันทาไม่ได้เลย แสดงว่าเรา ต้องการความสงบ เราไม่ได้มีเจตนาที่จะรู้อาการเกิดดับของอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ที่เป็นธรรมชาติ อารมณ์ที่ปรากฏขึ้นเฉพาะหน้าของเรา แต่ถ้าเรา มีเจตนา เราพอใจที่จะกาหนดอารมณ์ที่ปรากฏขึ้นเฉพาะหน้า จะสงบหรือ ไม่สงบก็ตาม มีสติกาหนดรู้ เดี๋ยวเขาจะดีเอง เดี๋ยวจะดีเอง ที่บอกว่า ปฏิบัติไปเหอะ เดี๋ยวดีเอง
ทีนี้วิธีกาหนดอารมณ์ก็เหมือนกัน เราจะกาหนดอย่างไร อันนี้ต้องรู้ นะ อันนี้สาคัญ ความคิดเกิดขึ้นจะดูยังไง บางครั้งเอาจิตเข้าไปรู้ความคิดได้ บางครั้งถ้าความคิดขึ้นมา แล้วเอาจิตเข้าไปรู้ แล้วเห็นอาการดับของ ความคิด ต้องเข้าไปรู้ให้ต่อเนื่องจนอาการสิ้นสุด จนความคิดนั้นสิ้นสุดลง แต่บางครั้งความคิดเกิดขึ้นมากมายจนไม่สามารถตามรู้ได้ทัน เพราะเขา เกิดเร็วมาก วิธีก็คือ ให้นิ่ง แล้วก็ดูความคิด นิ่ง เป็นผู้ดู ไม่ต้องวิ่งตาม ถ้าวิ่งตาม เราเหนื่อย ต้องใช้พลังเยอะ ไม่ต้องวิ่งตาม ให้นิ่ง แล้วดูอาการ ดูความคิดที่ปรากฏขึ้นมา ดูเกิดขึ้นแล้วดับอย่างไร เกิดแล้วดับอย่างไร แค่ นั้นเอง ไม่ต้องวิ่งตาม และไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องรีบ ให้นิ่ง แล้วดูอาการเกิดดับของเขาแค่นั้นเอง แล้วจะจบเร็ว เพราะธรรมชาติของจิต เขาจะจัดระเบียบของเขาเองโดยอัตโนมัติ เขาจัดระเบียบของเขา เราไม่ต้อง ไปแย่งจัดระเบียบให้เขา แค่เรานิ่ง ๆ ดู
ส่วนมากเราอยากจัดการ เราเกิดมาเป็นผู้จัดการ จัดการทุกอย่าง บางอย่างจัดการไม่ได้ ก็ยังอยากจัดการอยู่นั่นแหละ ดินฟ้าอากาศเราก็ยัง อยากจัดการ ฝนไม่ตกก็อยากให้ตก ฝนไม่แล้งก็อยากให้แล้ง ไม่มีลมก็ เรียกเอา เป็นผู้จัดการ จัดการข้างนอกได้ทุกอย่าง แต่จัดการอารมณ์ของ ตัวเองไม่ได้เรื่อง ใช่ไหม.. ขึ้นมาแล้ว ทาไมกระสับกระส่าย เราจัดการมัน ไม่ได้สักที แสดงว่าข้างนอกเราเก่ง เพราะฉะนั้น เราหันมาจัดการอารมณ์
