Page 9 - ธรรมปฏิบัติ 2

รู้สึกแรกเลยว่าใช่ สิ่งที่แสวงหามานาน
ในปี ๒๕๓๘ ที่จังหวัดพัทลุง ณ ถ้าพุทธโคดม เป็นการลงใต้ครั้ง แรกของท่าน ช่วงก่อนเข้าพรรษามีโยมจากจังหวัดตรังมาที่ถ้าพุทธโคดม หลัง จากที่ได้สนทนากัน โยมอยากนิมนต์ให้ท่านไปตรัง บอกว่ามีแม่ชีท่านหนึ่ง เก่งมากทางด้านวิปัสสนา นับว่าเป็นโอกาสครั้งสาคัญที่ท่านได้ไปสานัก วิปัสสนาพัฒนาทางจิตครั้งแรกพร้อมกับพระจากถ้าพุทธโคดม
เมื่อท่านมาถึงสานัก แม่ชีธัญญารัตน์ (นภัทร ในปัจุบัน) และแม่ชี นภาภร (ณมน ในปัจจุบัน) ไปเชิญท่านแม่ครูลงมาที่ศาลาธรรมรัตนะ ท่าน แม่ครูนิมนต์ให้บรรดาพระที่มานั่งบนเก้าอี้ ส่วนท่านนั่งบนตั่ง แล้วท่านแม่ ครูก็มองมาที่พระอาจารย์ มองแล้วมองอีก ท่านมหาซึ่งเป็นพระที่มาด้วยกัน ก็สนทนาธรรมกับท่านแม่ครู ท่านแม่ครูให้ลองกระดิกนิ้ว พร้อมกับถามว่า “ความรู้สึกอยู่ที่ไหน” พระอาจารย์นั่งฟังอย่างสงบ แต่ก็รู้สึกแปลกใจ แค่ สังเกตอาการกระดิกนิ้ว “จิตที่ทาหน้าที่รู้ว่ากระดิกกับอาการกระดิก เป็นส่วน เดียวกันหรือคนละส่วน” ฟังแล้วท่านรู้สึกว่าเป็นภาษาที่คุ้นมาก
เมื่อพระอาจารย์เห็นท่านแม่ครูครั้งแรก ก็รู้สึกเลยว่าใช่ แต่ไม่รู้ว่าใช่ อะไร เวลาที่ท่านแม่ครูพูด ท่านรู้สึกว่าใช่แล้วสิ่งที่ท่านแสวงหามานาน แม้ ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่รู้สึกว่าใช่
หลังการสนทนาธรรมเสร็จ ท่านแม่ครูก็ถามพระอาจารย์ว่า “ถ้าดิฉัน จะถวายจีวร จะรับไหม” เพราะจีวรของพระอาจารย์นั้น สบงสีหนึ่ง จีวรอีก สีหนึ่ง สังฆาฏิก็อีกสีหนึ่ง คนละสีเลย ไม่เข้าชุดกัน เพราะท่านเก็บแต่ของ เก่าที่เขาทิ้ง ไปรื้อมาซักทาความสะอาดแล้วเอามาใช้