Page 356 - osoole-kafi-j2

‫َﺧ ِﺪﯾ َﺠ َﻪ‬

‫ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ اﺑﺮاﻫﯿﻢ ﮔﻮﯾﺪ‪) :‬ﺑﺎﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ( ﻧﺰد ﺧﺪﯾﺠﻪ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺣﺴـﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ اﺑﯿﻄﺎﻟﺐ ﻋﻠﯿﻬﻢ اﻟﺴـﻼم رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ او را‬
‫ﺑﻪ وﻓﺎت ﭘﺴـﺮ دﺧﺘﺮش ﺗﺴـﻠﯿﺖ ﮔﻮﺋﯿﻢ ‪ ،‬در ﺣﻀﻮر او ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﺣﺴﻦ را دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اي ﻧﺰدﯾﮏ زﻧﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣـﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺴـﻠﯿﺖ ﮔﻔﺘﯿﻢ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺳـﯽ ﺷـﺪﯾﻢ ‪ ،‬ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ اﺑﯽ ﯾﺸـﮑﺮ ﮐﻪ ﻧﻮﺣﻪ ﺧﻮان ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺨﻮان ‪ ،‬او ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺧﻮاﻧـﺪ‪ :‬ﺑﺸـﻤﺎر رﺳﻮل ﺧـﺪا را و ﭘﺲ از وي ﺷـﯿﺮ ﺧـﺪا ﺣﻤﺰه و در ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺳﻮم ﻋﺒـﺎس )ﺑﺮادر ﺣﻤﺰه ( را و ﺑﺸـﻤﺎر ﻋﻠﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎر و‬

‫ﺑﺸﻤﺎر ﺟﻌﻔﺮ و ﻋﻘﯿﻞ را ﺑﻌﺪ از او ﮐﻪ ﻫﻤﻪ رﺋﯿﺲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺣﺴﻨﺖ ‪ :‬ﻣﺮا ﺑﻪ ﻃﺮف آوردي ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮان ‪ ،‬اوﻫﻢ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد وﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫ﭘﯿﺸﻮاي ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎران ﻣﺤﻤﺪ از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎﺳﺖ و ﺣﻤﺰه و ﺟﻌﻔﺮ ﭘﺎك از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﻋﻠﯽ ﭘﺴﺮ ﻋﻢ و داﻣﺎد ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎﺳﺖ او ﭘﻬﻠﻮان ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و اﻣﺎم ﻣﻄﻬﺮ اﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ ﻧﺰد ﺧـﺪﯾﺠﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷـﺪ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﺧـﺪﯾﺠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ از ﻋﻤﻮﯾﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺻـﻠﻮات اﷲ ﻋﻠﯿﻪ ﺷـﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪)) :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ زن در ﻣﺎﺗﻢ و ﻣﺼـﯿﺒﺖ ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ اﺷـﮑﺶ ﺟﺎري ﺷﻮد‪ ،‬و ﺑﺮاي زن ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ زﺷﺖ و‬
‫ﺑﯿﻬﻮده )دروﻏﯽ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﺖ ﯾﺎ ﺷـﮑﺎﯾﺘﯽ از ﻗﻀﺎ ﺧﺪا( ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻮن ﺷﺐ ﻓﺮا رﺳﯿﺪ ﻣﻼﺋﮑﻪ را ﺑﺎ ﻧﻮﺣﻪ ﺧﻮد آزار ﻣﯽ دﻫﺪ((‬

‫ﻣﺎ از ﻧﺰدش ﺑﯿﺮون آﻣﺪﯾﻢ و ﺑﺎز ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ رﻓﺘﯿﻢ و ﻣﺬاﮐﺮه ﺟﺪا ﮐﺮدن ﻣﻨﺰﻟﺶ را از ﺧﺎﻧﻪ اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻪ ﻣﯿﺎن‬