Page 359 - osoole-kafi-j2

‫)ﻧﻮه اﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ( ﻓﺮﺳـﺘﺎد ﮐﻪ در ﮐﻮه اﺷﻘﺮ ﺟﻬﯿﻨﻪ ))‪ ((6‬ﺑﻮد و از ﻣـﺪﯾﻨﻪ ﺗـﺎ آﻧﺠﺎ دو ﺷﺐ راه ﺑﻮد و او را ﻣﮋده داد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺤﺎﺟﺖ و ﻣﻄﻠﻮﺑﺶ رﺳـﯿﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬و ﭘﺲ از ﺳﻪ روز ﺑﺎز ﮔﺸﺖ ﻣﻦ و ﭘﺪرم رﻓﺘﯿﻢ و در ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﺮت اﯾﺴﺘﺎدﯾﻢ ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﮔﺎه ﻣﯽ آﻣـﺪﯾﻢ از ﻣﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻧﻤﯽ ﺷـﺪ و ﻓﺮﺳـﺘﺎده )ﺋﯿﮑﻪ رﻓﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ اﺟﺎزه ورود ﺑﮕﯿﺮد( دﯾﺮ آﻣﺪ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺟﺎزه داد‪ ،‬ﻣﺎ‬

‫ﺧﺪﻣﺘﺶ رﺳﯿﺪﯾﻢ ‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق ﻧﺸﺴﺘﻢ ‪ .‬و ﭘﺪرم ﻧﺰدﯾﮏ ﺣﻀﺮت رﻓﺖ و ﺳﺮش را ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﮔﺮدم ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﻣﯿﺪوار و آرزوﻣﻨﺪ ﺧﺪﻣﺘﺖ رﺳـﯿﺪم ‪ ،‬اﻣﯿﺪ و آرزوﯾﻢ ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ ‪ ،‬اﻣﯿﺪوارم ﺑﺤﺎﺟﺖ ﺧﻮد ﻧﺎﺋﻞ‬
‫آﯾﻢ ‪ ،‬اﻣـﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺮا ﺑﻪ ﺧـﺪا ﭘﻨﺎه ﻣﯽ دﻫﻢ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻌﺮض اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﻮي ﮐﻪ ﺻـﺒﺢ و ﺷﺎم در ﻓﮑﺮ‬
‫آن ﻫﺴﺘﯽ ‪ ،‬و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻗـﺪام ‪ ،‬ﺷـﺮي ﺑﻪ ﺗﻮ رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﮕﻮي آﻧﻬﺎ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺳـﺨﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﯽ رﺳـﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺪرم ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ‪ ،‬و از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺪرم اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻪ اﻣﺎﻣﺖ ﺳﺰاوارﺗﺮ از ﺣﺴﻦ ﺷﺪ؟ )ﭼﺮا اﻣﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺣﺴﯿﻦ‬
‫رﺳـﯿﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺣﺴﻦ ﻧﺮﺳـﯿﺪ؟( اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺪا رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﺣﺴﻦ را و رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﺣﺴـﯿﻦ را‪،‬ﺑﺮاي ﭼﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺳـﺨﻦ ﺑﻪ ﻣﯿـﺎن آوردي ؟ ﭘـﺪرم ﮔﻔﺖ زﯾﺮا اﮔﺮ ﺣﺴـﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻋـﺪاﻟﺖ ﻣﯽ ورزﯾـﺪ‪ ،‬ﺳـﺰاوار ﺑﻮد اﻣﺎﻣﺖ را در ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‬

‫ﻓﺮزﻧﺪ اﻣﺎم ﺣﺴﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬اﻣﺎم ﺻﺎدق‬