Page 205 - การสืบสวนสอบสวน
P. 205

๑๙๘




              แกประชาชนนั้น และมิไดหมายความถึงพนักงานที่มีไวสํารอง หรือที่ประจําตามโรงงานของการรถไฟ
              ทั่วไป ซึ่งในขณะนั้นมิไดทําการแทนในตําแหนงอันเกี่ยวดวยการเดินรถโดยตรง โดยพนักงานเหลานั้น

              เมื่อถูกจับไปแมไมมีคนแทน ก็ไมทําใหเกิดภยันตรายแกประชาชนอยางใด
                           ¡ÒèѺ¡ØÁä»ÃɳՏºØÃØÉáÅФ¹¢ÑºÃ¶ºÒ§»ÃÐàÀ· (»ÃÐÁÇÅÃÐàºÕº¡ÒÃตําÃǨ

              à¡ÕèÂǡѺ¤´Õ ÅÑ¡É³Ð ó º··Õè ñò)
                           ขอ ๕๗ ไปรษณียบุรุษ คนขับรถรับสงไปรษณียภัณฑ คนขับรถราง คนขับรถของ

              การไฟฟากรุงเทพฯ และคนขับรถของกองไฟฟานครหลวงสามเสนมีความจําเปนที่จะตองปฏิบัติงาน
              ในหนาที่เพื่อรับใชประชาชนโดยรีบดวนอยูเสมอ หากบุคคลเหลานี้ถูกจับกุมตัวไปดําเนินคดีโดยทันที
              ในเหตุเล็กนอยในขณะปฏิบัติหนาที่แลว อาจเกิดความเสียหายแกหนาที่การงานที่ผูนั้นปฏิบัติอยูได

              จึงใหการปฏิบัติในการจับกุมบุคคลดังกลาวไวแลวเปนพิเศษ ดังตอไปนี้
                           (๑)  ถาเปนคดีลหุโทษหรือเทียบเทาลหุโทษ เชน ผิดพระราชบัญญัติจราจรทางบก

              เปนตน ใหจดชื่อนามสกุล และภูมิลําเนาที่อยูอาศัยหรือสถานที่ทําการงานของผูนั้นไว เพื่อใหสามารถ
              ตามตัวไดสะดวกเมื่อตองการตัว แลวใหผอนผันปลอยตัวผูตองหานั้นไป เพื่อใหปฏิบัติหนาที่
              ใหเสร็จสิ้นกอน แลวจึงใหมาแกคดี

                           (๒)  ถาเปนคดีนอกจากที่กลาวมาแลวใน (๑) และพนักงานสอบสวนมีความจําเปนที่จะ
              ตองกักตัวผูตองหาไว เพื่อดําเนินคดีตอไป ใหพนักงานสอบสวนรีบแจงไปยังผูบังคับบัญชาที่ผูตองหานั้น

              อยูในสังกัดทราบโดยเร็วที่สุด เพื่อใหจัดคนอื่นทําหนาที่แทนผูที่ถูกจับ
                           (๓)  ขอผอนผันดังกลาวมาแลวใหใชเฉพาะแกผูตองหาซึ่งกระทําความผิดอาญาในขณะ
              ปฏิบัติหนาที่เทานั้น อนึ่ง คนขับรถนําผูบาดเจ็บหรือปวยเจ็บสงสถานพยาบาลโดยรีบดวนก็ใหอนุโลม

              ผอนผันการจับกุมตามความในขอนี้ดวย
                           ¡ÒèѺ¡ØÁ¤¹¢Í·Ò¹ ¤¹à»š¹âäàÃ×é͹áÅФ¹·Ø¾¾ÅÀÒ¾ (»ÃÐÁÇÅÃÐàºÕº¡ÒÃตําÃǨ

              à¡ÕèÂǡѺ¤´Õ ÅÑ¡É³Ð ó º··Õè ñó)
                           ขอ ๕๘  เนื่องจากทางราชการตองการควบคุมคนขอทาน และคนเปนโรคเรื้อน มิให

              เที่ยวเรรอน และทําการขอทานอันเปนการกอความเดือดรอนและเปนที่นารังเกียจแกสาธารณชน จึงได
              ประกาศใชพระราชบัญญัติควบคุมการขอทาน พ.ศ.๒๔๘๔ และพระราชบัญญัติโรคติดตอ พ.ศ.๒๕๒๓

              ทั้งกระทรวงมหาดไทย ก็ไดกําหนดใหมีสถานสงเคราะหเพื่อทําหนาที่สงเคราะหคนขอทานและคนเปน
              โรคเรื้อนขึ้นไวดวยคือ

                           (๑)  ใหกรมประชาสงเคราะหมีหนาที่ควบคุมดําเนินการปฏิบัติเกี่ยวกับสถานสงเคราะห
              สําหรับคนชราภาพ

                           (๒)  ใหกระทรวงสาธารณสุข มีหนาที่ควบคุมดําเนินการปฏิบัติเกี่ยวกับสถานสงเคราะห
              สําหรับคนวิกลจริต คนพิการ และคนมีโรค
                           (๓)  ใหสถานอาชีพสงเคราะห อําเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี ในความควบคุมของ

              กรมประชาสงเคราะหเปนสถานสงเคราะหสําหรับคนชราภาพ
   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209   210