Page 11 - Neşide Dergisi 5.Sayı E-Book

Şiir

Cengizhan KONUŞ*

Şarkının

Bittiği Yer

depreşiyor içimde yutulmuş ırmak sesi
asya’dan kalkan ordu gelemiyor imdada
resimli defterlerden taşan bu boyalı kader
âdemden beri hep benim alnımı bombalıyor

saydım her şeyi tek tek yan yana koyup
evleri, tütmeyen ocakları, badireler atlatmış sözleri
nereye bakmaktan yorulduysam işte orası kuyu
dedim kırılacak eşyalardan yapılmıştır güzelliğim
gücenik ve aldatılanım
çarpışarak geri çekilen biri var içimde
dikiş yerinden patlayan kaderimi iyi etmeye gelmedi kimse
işte böyle taşınarak kendimin uzağına
her gün avuçlarıma bakıp ağladım şarkının bittiği yerde

sandım ben bir dağım, bana koşup gelenler var
yüzünde gül gezdiren kızları ben çekerim acılardan
şehre varmadan önce bende dener sesini dünya
uykunun aradığı sıcaklık benim, ölmeden önceki son bakış
yine de üstüme giymedim yanılan günlerin elbisesini

* Şair/Yazar.

9