Page 106 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 106
เรามาเทวโลกนี้ เพื่อน�าพระธรรมมาแนะน�าชาวสวรรค์ เพื่อจะได้
สู่สวรรค์ชั้นสูงๆ ขึ้นไป ไม่ต้องไปเกิดในมนุษย์โลกอีกให้เสียเวลา
มาพบพวกเทพบุตรเทพธิดาก็ดีใจ คิดว่าพวกเธอทั้งหลายในเทวโลกนี้
จะได้รับเอาธรรมของพระพุทธเจ้ามาปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ ไม่เคย
คิดว่าจะมาพบเทพผู้ดื้อด้านอย่างนี้”
เทพธิดา “ท�าไมต้องว่าดื้อด้านด้วย พูดดีๆ ไม่ได้หรือ”
พระโมคคัลลานะ “ดีแล้ว สมควรแล้ว ต่อแต่นี้ขอทราบแม่ธิดา
องค์นี้ โฉมงามยิ่งนัก ฉลาดเล่ห์และแหลมคม สมณะขอทราบว่า
เมื่อเธอเป็นมนุษย์กระท�ากรรมอันใด?”
เทพธิดา “ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญพรต ดิฉันนี้เมื่อเกิดเป็น
มนุษย์มีน�้าใจบริสุทธิ์ด้วยศรัทธา ได้เฉลี่ยข้าวปลาอาหาร ผ้านุ่งห่ม
แก่คนไข้คนอนาถา บ�ารุงมารดาบิดา ผู้มีพระคุณ เจ็บไข้ได้ป่วยช่วย
เป็นธุระ แม้สมณะผู้ทรงศีลก็อุปถัมภ์ อุตสาหะฟังธรรมค�าพระเจ้า
มีน้อยก็ให้น้อย มีมากก็ให้มาก ใครออกปากเป็นได้ตามมากน้อย
พระคุณเจ้าผู้เจริญ ทานนี้ให้ผลเป็นอัศจรรย์”
พระโมคคัลลานะ “อัศจรรย์อย่างไร?”
เทพธิดา “ดิฉันชอบใส่บาตรมาแต่เยาว์วัย เพราะเป็นพ่อค้า
แม่ค้าหาเวลาท�าบุญยาก ใจมุ่งมาดแต่ประกอบอาชีพ จึงท�าบุญง่ายๆ
เช้าใส่บาตรข้าวถ้วย กล้วยหน่วย ไข่เค็ม ๑ ฟอง ท�าดังนี้เป็นนิจนิรันดร์
เติบโตขึ้นจะไปท�าบุญที่ไหน เมื่อมีการเลี้ยงอาหาร จะต้องมีคนน�าไข่
มาให้กินทุกคราว บางทีคนอื่นเขาไม่มีอะไรกิน แต่ดิฉันไม่อด อย่างน้อย
ก็ต้องได้รับข้าวกับไข่เค็ม”
“วันหนึ่งเกิดฝันไปว่า ไปในที่แห่งหนึ่ง พบไข่เค็มตั้งร้อยฟอง
อยู่ตามพื้นบ้าน ถามได้ความว่านี้แหละเป็นของฉันที่เคยใส่บาตรมา
80 จรัมบุญ
