Page 110 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 110
หาสมบัติในโลกมาเป็นสมบัติของตนได้นั้น ผู้นั้นต้องเป็นคนมีบุญบารมี
อบรมมาดีในอดีตชาติ และอาศัยความดีในปัจจุบันเข้าประกอบด้วย
เพื่อช่วยให้สะดวกในการค้นคว้าหาสมบัติเลี้ยงชีวิต ผู้มั่งมีมากก็เพราะ
ทานบารมีในอดีตดีมาก
สัตว์ที่เกิดมาในโลก คิดอย่างหยาบๆ ประมาณ ๖๐ เปอร์เซ็นต์
ที่มีความเป็นอยู่ไม่ค่อยราบรื่น คืออดๆ อยากๆ มีความเป็นอยู่มาก
ด้วยความขาดแคลน เพราะขาดทานบารมีเป็นเครื่องช�าระมลทิน
คือความตระหนี่และโลภะ ผู้มั่งมีศรีสุขเพราะทานบารมีของเขาดี
ได้บ�าเพ็ญไว้ในอดีตชาติดลบันดาลให้เห็นผลในปัจจุบัน ฉะนั้น ผู้มั่งมี
ศรีสุขชาติบัณฑิตจึงใช้ความคิดเพิ่มพูนทานบารมีอยู่เสมอ ยินดี
ในการเสียสละ
ผู้มีอายุยืน ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน เพราะเขาบ�าเพ็ญศีล
บารมีมาดีแล้ว เกิดมาไม่วิกลวิการ มีอวัยวะไม่บกพร่อง ส่วนผู้อายุสั้น
เพราะศีลบารมีของเขาน้อย จึงไม่มีโอกาสชมโลกได้นานเหมือนผู้สูงส่ง
ด้วยศีลบารมี
ผู้โง่เขลาเบาปัญญา เพราะไม่ได้บ�าเพ็ญปัญญาบารมีมาในอดีตชาติ
จึงไม่มีโอกาสถอนตนให้พ้นจากหล่ม คือโลกได้
การเกิดมาในโลกนี้ ทุกคนถ้าคิดว่า เรามาเกิดรับผลของงาน
ในโลกที่เกิด คือผลของงานที่เป็นกุศล หรือเป็นอกุศลอันทุกคนได้
ท�ามาแล้วในอดีต ถ้าในอดีตได้ท�างานเกี่ยวแก่กุศลมาก ชาตินี้ด�ารงอยู่
ในอัตตสัมมาปณิธิ การวางตนไว้ชอบ ประกอบด้วยความเพียรความ
พยายามเป็นต้น อาศัยกุศลเก่าเข้าอุปการะ ก็ย่อมได้รับผลของงานมาก
คือมีความสุข ประกอบด้วยสมบัติบริวาร
ถ้าในอดีตงานเกี่ยวแก่การกุศลไม่ดีนัก มากไปด้วยงานที่เป็น
84 จรัมบุญ
