Page 107 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 107
ดิฉันก็เข้าใจว่าเราท�าบุญอย่างไรได้อย่างนั้น จะท�าด้วยอะไรก็ได้ผล
ไม่อดอยากขาดแคลนตั้งแต่ยังไม่ได้มาเป็นชาวสวรรค์”
“อันทานบารมีนี้ดีแท้ เป็นอันรับรองว่าไม่ยากจน จะท�าไร
ก็ได้ผล ถ้าเรามีจนกินไม่หมด ใช้ไม่หมด จะเสียดายท�าไม ควรให้
ก็ต้องให้ เมื่อมีคนต้องการ แม้มีน้อยก็ต้องให้ตามน้อย การให้เป็นที่
พอใจของผู้เมตตาปรานี ความจริงเมื่อดิฉันเป็นมนุษย์อยู่ข้างจะยากจน
แต่ได้สมบัติเช่นนี้ก็อาศัยกุศลเล็กน้อย จึงไม่อยากแจ้งแก่ใครด้วย
ละอายใจ”
พระโมคคัลลานะ “ความดีไม่ต้องอาย เพราะเป็นการกระท�า
ไม่มีโทษ บารมีนั้นย่อมมีแตกต่างกัน
ผู้ มีสมบัติมาก ใช้ไม่หมด
ผู้ มีอายุยืนมาก
ผู้ มีความฉลาด ความรู้สูง
ทั้งสามอย่างนี้ ยากที่จะมีครบถ้วนในคนผู้เดียว ไม่ขาด ๑
ก็ขาด ๒ หรือมิฉะนั้นก็ขาดหมดทีเดียว อันจะครบทั้ง ๓ อย่างในคนๆ
เดียวกันนั้นหายากมาก
แม่เทพธิดาโฉมยงทั้งหลาย พวกเธออย่าประมาทในการสะสม
บารมีอุตส่าห์ท�าเข้าไว้ ที่พวกเธอมีความสุขอย่างนี้เพราะผลแห่ง
ความดีในอดีต ขอถามว่าพวกเธอมาที่พระเจดีย์นี้มีความประสงค์ดังฤา”
เทพธิดา “ข้าแต่พระคุณเจ้า พวกดิฉันมาสู่ที่นี้เพื่อถวายเคารพ
แก่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า และพวกดิฉันครั้นถวายวันทาพระ
เกศธาตุแล้วจึงเข้าสู่ศาลาสุธรรมาเพื่อฟังโอวาทของจอมเทพ เป็นการ
สะสมบุญต่อไป”
พระโมคคัลลานะ “พระเกศธาตุเจดีย์นี้ใครสร้าง ?”
81
จรัมบุญ
