Page 67 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 67
หนังสือที่ยับยั้งใจไม่ให้ก่อกรรมท�าเข็ญที่น่ากลัวที่สุดนั้น คือ
หนังสือพระมาลัย เป็นสมุดข่อยเล่มใหญ่มาก มีตู้ลายทองขนาด
ยกคนเดียวได้ ส�าหรับใส่โดยเฉพาะ เวลาอ่านต้องยกมาทั้งตู้
เอาหนังสือออกจากตู้แล้ววางบนตู้นั้นอ่านต่อไป หนังสือพระมาลัยนี้
ส่วนมากอ่านตามวัด ถ้าเอาเข้าบ้านต้องมีงานศพจึงเชิญเข้าบ้านได้
หมายความว่าต้องมีคนตายจึงเอาหนังสือพระมาลัยเข้าบ้าน เพื่อให้
พระสวดพระธรรม ชาวบ้านจึงเรียกว่าตู้พระธรรม คือตู้หนังสือ
พระมาลัยนั่นเอง ที่เอาหนังสือนี้มาในงานศพ เนื่องด้วยหนังสือ
พระมาลัยนั้นมีพระธรรม ๗ คัมภีร์อยู่ข้างหน้า เพื่อให้พระอ่านทาน
เวลาสวดในงานศพถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณด้วย
การสวดพระธรรม
หน้าต้นหนังสือพระมาลัยนั้น นอกจากเขียนพระธรรม ๗ คัมภีร์
ไว้แล้ว ยังเขียนภาพเทพยดา มาร พรหม ยมยักษ์ กินนร ครุฑ ฤๅษี
ชีไพร นั่งพนมมือฟังพระสวดพระธรรมอีกด้วย ภาพที่มีประจ�านั้นคือ
ภาพพระภิกษุ ๔ รูป นั่งพนมมือสวดพระธรรม เป็นการเทศนาโปรด
ผู้ฟังให้ได้ระลึกถึงสังขารอันตกอยู่ในอนิจฺจ� ทุกฺข� อนตฺตา เตือนใจ
ให้เห็นความจริงของสังขารอันจะเป็นเช่นนั้น ไม่มีทางใดจะหลบ
ให้พ้นได้ ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เคยได้ยินพระสวดพระธรรมในบ้าน
เสียงแว่วมาแต่ไกล เป็นเสียงที่เยือกเย็นจับหัวใจ กลัวผีเป็นที่สุด
เพราะเสียงพระธรรมนั่นเตือนใจ แต่โบราณเริ่มสวดแต่หัวค�่าจด ๒ ยาม
เสียงพระธรรมนั้นยิ่งดึกยิ่งวังเวงใจ แล้วก็หลับไปพร้อมกับเสียงนั้น
เมื่อพระกลับวัดแล้ว ชาวบ้านที่รักสนุกก็เริ่มสวดต่อ แต่ไม่ได้
สวดบทพระธรรม เขาสวดบทมาลัย เริ่มต้นว่า
41
จรัมบุญ
