Page 28 - บทความวิชาการนานาชาติวารสารวิทยาลัยสงฆ์ปี60.
P. 28
100 งานประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 1
4
ปฏิบัติในหน้ำที หรืองำนที ท่ำให้ไม่มีประสิทธิภำพหรือมีประสิทธิภำพน้อย ผู้น่ำก็พยำยำมใช้โอกำสของปัญหำที วัตถุประสงค์หรือเป้ำหมำยขององค์กำรอย่ำงมีประสิทธิภำพและประสิทธิผล กำรจัดกำร คือ.
เกิดขึ้นนี้มำปรับปรุงแก้ไขในสิ งที เกิดปัญหำ ให้ปัญหำที เกิดหมดไป และน่ำจุดแข็งของบุคลผู้ปฏิบัติหน้ำที กระบวนกำรน่ำเอำวัสดุอุปกรณ์และมนุษย์มำใช้ให้เกิดประโยชน์ และได้ผลตำมวัตถุประสงค์ ซึ งประกอบไป
5
รับผิดชอบงำนในองค์กรมำพัฒนำองค์กรให้เกิดมีประสิทธิภำพยิ งๆขึ้นไปส่วนด้ำนอื นผู้น่ำก็ต้องพยำมศึกษำ ด้วย กำรจัดองค์กำร กำรสั งกำร กำรประสำนงำนและกำรประเมินผลของควำมส่ำเร็จ
เรียนรู้ทุกด้ำนเพื อกำรพัฒนำตนชุมชนสังคมประเทศชำติบ้ำนเมืองต่อไป กำรจัดกำร.(Management) หมำยถึง กำรปฏิบัติหรือกำรด่ำเนินงำนด้ำนกำรสั งกำร กำรจัดองค์กำร
และกำรพัฒนำบุคลำกร เทคโนโลยี และเงินทุนไปใช้ในระบบกำรด่ำเนินงำนที มีกำรจัดหำบริกำรและสินค้ำไปสู่
การจัดการสู่ความเป็นภาวะผู้น า ผู้อื น
6
ความหมายของการจัดการ จำกกำรค้นคว้ำเอกสำรที เกี ยวข้องกับ ควำมหมำยของกำรจัดกำร ที มี
ผู้เชี ยวชำญที ให้ควำมหมำยไว้ดั้งนี้ รำชบัณฑิตยสถำน ได้กล่ำวถึงควำมหมำยของกำรจัดกำร ไว้ว่ำ กำรท่ำควำม แนวคิดภาวะผู้น าการจัดการเชิงพุทธที่มีต่อสังคมในยุคไทยแลนด์ 4.0
เจริญ กำรเปลี ยนแปลงในทำงเจริญขึ้น กำรคลี คลำยไปในทำงที ดี พระพุทธศำสนำกับกำรพัฒนำไทยแลนด์ 4.0 ประเทศไทย 4.0 หรือ Thailand 4.0 นับเป็นกระแสที
1
กำรจัดกำร คือ ศิลปะในกำรใช้คน เงิน วัสดุ อุปกรณ์ ขององค์กำรและนอกองค์กำรเพื อบรรลุ ได้รับกำรกล่ำวถึง และวิเครำะห์ในแง่มุมต่ำง ๆ อย่ำงมำกมำย ทั้งนี้คงเนื องมำจำกเป็นวิสัยทัศน์เชิงนโยบำยของ
วัตถุประสงค์ขององค์กรอย่ำงมีประสิทธิภำพ มีองค์ประกอบที ส่ำคัญ รัฐบำล ที จะขับเคลื อนประเทศไทยไปสู่เป้ำหมำย “มั นคง มั งคั ง ยั งยืน” โดยเฉพำะอย่ำงยิ งนโยบำยที จะเปลี ยน
1) กำรจัดกำรเป็นศิลปะในกำรใช้คนท่ำงำน เศรษฐกิจแบบเดิมไปสู่เศรษฐกิจที ขับเคลื อนด้วยนวัตกรรมเมื อมองถึงพัฒนำกำรของสังคมไทย ผ่ำนควำมเป็น
2) กำรจัดกำรต้องอำศัย ปัจจัย พื้นฐำน คือ คน เงิน และวัสดุอุปกรณ์ ประเทศไทย 1.0, 2.0 และ 3.0 ซึ งถูกก่ำหนดแนวทำงกำรพัฒนำด้วยแผนพัฒนำเศรษฐกิจและสังคมแห่งชำติ
2
3) กำรจัดกำรเป็นกำรด่ำเนินงำนของกลุ่มคน มำตั้งแต่พ.ศ.2504จะพบว่ำแม้ว่ำในบำงช่วงของแผนจะประสบควำมส่ำเร็จในกำรพัฒนำเช่นกำรพัฒนำ
กำรจัดกำร (Management) นิยมใช้ในภำคเอกชนหรือภำคธุรกิจซึ งมีวัตถุประสงค์ในกำรจัดตั้งเพื อมุ่ง โครงสร้ำงพื้นฐำนในแผนฉบับแรกๆและกำรสร้ำงควำมเจริญเติบโตและรักษำอัตรำกำรเติบโตทำงเศรษฐกิจ
แสวงหำก่ำไร (Profits) หรือก่ำไรสูงสุด (Maximum Profits) ส่ำหรับผลประโยชน์ที จะตกแก่สำธำรณะถือเป็น อย่ำงต่อเนื องและมีเสถียรภำพในแผนฉบับที 6 – 7
วัตถุประสงค์รองหรือเป็นผลพลอยได้ (By Product) เมื อเป็นเช่นนี้ จึงแตกต่ำงจำกวัตถุประสงค์ในกำรจัดตั้ง แต่ปัญหำที ส่ำคัญที สุดประกำรหนึ งของกำรพัฒนำสังคมไทย ก็คือกำรพัฒนำคนให้มีศักยภำพในกำรที จะ
หน่วยงำนภำครัฐที จัดตั้งขึ้นเพื อให้บริกำรสำธำรณะทั้งหลำย (Public Services) แก่ประชำชน กำรบริหำร พัฒนำประเทศจะเห็นได้ว่ำในแผนฉบับที 8 เป็นต้นมำ จะเน้นกำรพัฒนำที มุ่งให้ “คนเป็นศูนย์กลำงกำร
ภำครัฐทุกวันนี้หรืออำจเรียกว่ำ กำรบริหำรจัดกำร (Management Administration) เกี ยวข้องกับภำคธุรกิจ พัฒนำ” และใช้เศรษฐกิจเป็นเครื องมือช่วยพัฒนำคนให้มีควำมสุขและมีคุณภำพชีวิตที ดีรวมทั้งกำรพัฒนำที
มำกขึ้น เช่น กำรน่ำแนวคิดผู้บริหำรสูงสุด หรือ ซีอีโอ (Chief Executive Officer) มำปรับใช้ในวงรำชกำร กำร บูรณำกำรแบบองค์รวมเพื อให้เกิดควำมสมดุลระหว่ำงกำรพัฒนำเศรษฐกิจสังคมและสิ งแวดล้อมเมื อพิจำรณำ
บริหำรรำชกำรด้วยควำมรวดเร็ว กำรลดพิธีกำรที ไม่จ่ำเป็นกำรลดขั้นตอนกำรปฏิบัติรำชกำรและกำรจูงใจด้วย ในแง่มุมของพระพุทธศำสนำในฐำนะสถำบันหลักหนึ งในสังคมไทย ที ได้เข้ำมำมีบทบำทต่อกำรพัฒนำสังคมไทย
กำรให้รำงวัลตอบแทนเป็นต้นนอกเหนือจำกกำรที ภำครัฐได้เปิดโอกำสให้ภำคเอกชนหรือภำคธุรกิจเข้ำมำรับ ก็จะพบว่ำ ในอดีตพระพุทธศำสนำประสบควำมส่ำเร็จในกำรสร้ำงควำมอยู่ดีมีสุขให้กับสังคมไทย จนคนไทยมี
สัมปทำนจำกภำครัฐ เช่นให้สัมปทำนโทรศัพท์มือถือกำรขนส่ง เหล้ำ บุหรี อย่ำงไรก็ดีภำคธุรกิจก็ได้ท่ำ ลักษณะนิสัยที เด่นชัด คือ มีควำมเอื้อเฟื้อเผื อแผ่ ชอบสนุกและชอบท่ำบุญ ซึ งนับเป็นควำมวิเศษอย่ำงหนึ งของ
ประโยชน์ให้แก่สำธำรณะหรือประชำชนได้เช่นกัน เช่นจัดโครงกำรคืนกำไรให้สังคมด้วยกำรลดรำคำสินค้ำ ขำย วัฒนธรรมไทย ที สำมำรถบูรณำกำรควำมสนุกกับแนวคิดทำงพระพุทธศำสนำในเรื องบุญเข้ำด้วยกัน ดังปรำกฏ
3
สินค้ำรำคำถูก หรือกำรบริจำคเงินช่วยเหลือสังคมเป็นต้น ในประเพณีต่ำงๆ ไม่ว่ำจะเป็นงำนบวชนำค งำนแต่งงำน งำนวันสงกรำนต์ เป็นต้นต่อมำ เมื อสังคมไทยได้เกิด
กำรเปลี ยนแปลงในกำรพัฒนำประเทศ โดยมุ่งกำรพัฒนำที เน้นวัตถุตำมแบบอย่ำงตะวันตก พระพุทธศำสนำก็
เริ มสูญเสียบทบำทที มีต่อกำรพัฒนำประเทศอย่ำงที เคยเป็นมำ เนื องจำกสังคมไทยไปต้อนรับวัฒนธรรม
ตะวันตก สังคมไทยเริ มมีปัญหำมำกยิ งขึ้น โดยเฉพำะกำรรับเอำควำมเจริญก้ำวหน้ำแบบตะวันตกเข้ำมำ ทั้งนี้
1 รำชบัณฑิตยสถำน, พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542, พิมพ์ครั้งที 1, (กรุงเทพมหำนคร: นำน 4 Griffin, Ricky W., Management, 6th ed., (Boston, MA: Houghton Mifflin Company,1999),p. 7.
มีบุ๊คส์พับลิเคชั นส์ จ่ำกัด, 2546), หน้ำ 779. 5 Beach, Dales, Personnel : The Management of People at Work, 4th ed., (New York: Macmillan
2 สมคิด บำงโม, หลักการจัดการ, พิมพ์ครั้งที 2, (กรุงเทพมหำนคร: บริษัท พิมพ์ดี จ่ำกัด, 2539), หน้ำ 29. Publishing, 1980), p. 5.
3 วิรัช วิรัชนิภำวรรณ, การบริหารจัดการและการบริหารการพัฒนาขององค์กรตามรัฐธรรมนูญ และหน่วยงาน 6 Cook, Curtis W. & Hunsaker, Philip L., Management and Organization Behavior, 3rd ed., (New
ของรัฐ, (กรุงเทพมหำนคร: ส่ำนักพิมพ์นิติธรรม, 2548), หน้ำ 5. Jersey: McGraw-Hill, 2001), p.5.
