Page 47 - MMK2020 Mobile Souvenir
P. 47

साधेपिा: तप

      भगवद्ध् गीता


      अध्याय १७ श्लोक १४

                                       दवदद्वजगुरुप्राज्ञपूजनं शौचिाजयवि |
                                        े
                                                                      ्
                                       ब्रह्मचययिहहिंसा च शरीरं तप उच्यते ||

                                ं
      भगवंताची, आध्यात्मत्मक गुऱूची, ज्ञानवंतांची आणर्ण िातावपत्यांसारख्या ज्येष्ठ व्यिींची सािेपर्णाने, स्वछॎछ
                                                                            े
      िनाने, ब्रह्मचयय आणर्ण अहहिंसा पाळन क  ी पूजा, भिी, आरािना, उपासना हच तप आह.    े
                                     ू
                                            े
                                         े
      हे तप, िनुष्याच्या संपूर्णय अच्छस्तत्वाचा त्याच्या अंतरात्म्ाशी सुंदर मि ाप घडवून आर्णते. हाच िनुष्याच्या
                                                                             े
                                                                           े
                                      े
                                   े
      अध्यात्मत्मक ववचारांचा पाया आह. हच तप िार्णसा ा वागायचे कसे ऺॎयाचे िड दते. िी ऺॎया तपातून, ध्यानातून,
      सािनेतून िाझ्या दनंददन आचरर्णा ा असा िागय दाखवीन जेर्णेकऱून शरीर, िन आणर्ण वाचा ऺॎया तीनही
                        ै
      शाखांच्या सगुर्णांचा अंगीकार कऱून िाझा संपूर्णय कायापा ट होई .
      िी खा ी  गोष्टी आचरर्णात आर्णीन.
                                                            े
      • शारीहरक आणर्ण िानणसक शिी वाढवर्णे आणर्ण हटकवून ठवर्णे.
                                                                               े
                           े
      • कोर्णतीही अपेक्षा न ठवता, ववनाशतय, कोर्णत्याही अटी न घा ता िाझी सवय काि आणर्ण कतयव्ये पूर्णय पाडन.
                                                                                                    े
      • उच्च ववचार आणर्ण सािी राहर्णी अशा जीवन शै ीचा िी अंगीकार करेन.
      • शाहॎथॎरात सांधगतळॎयाप्रिार्णे मनयमित उपवास कऱून िी िाझे तन आणर्ण िन परिेश्वरावर एकाग्र करेन.





      सुहृद होऊ साध संता सव े
                   ू



      जसे जसे आपर्ण इतरांची अधिकाधिक सेवा कराय ा  ागू, त्यांच्या संगे िैत्ी कराय ा  ागू, तस तसे आपर्ण
                                                         े
      फि इतरांचे आिार बनर्णार नाही तर आपळॎयासाठी दखी  आिारस्तंभांचे जाळ तयार कऱू. भगवंताच्या
                                                                                े
      भिांना, गरजूंना आश्वि करा. सिववचारी िंडळींच्या सामनध्यात वेळ घा ावा.  वकरच तुयॎही सुरमक्षत, शांत
      आणर्ण तर्णावरहहत बना . आपर्ण ववचारवंतांच्या सहवासात शाहॎथॎर णशक शकतो; शाहॎथॎरांवर चचाय कऱू शकतो.
                                                                 े
                                                                      ू
      ववचारांची दवार्णघेवार्ण कऱू शकतो. यॎहर्णूनच िी भगवंताच्या भिांशी, ववचारवंतांशी िैत्ी करेन.
                े


      व्रत: साध्या सोप्या सेवेच े


      इतरांच्या शारीहरक, िानणसक आणर्ण अध्यात्मत्मक दुःख, व्यथा आणर्ण भोग बधघतळॎयानंतर भगवंताच्या
      सेवेप्रिार्णे, िी खा ी  गोष्टीत हातभार  ावायचे ठरव  आह. े
                                                        े
            े
      • भुक ळॎया जीवांना अन्न दर्णे.
                                 े
              े
      • अज्ञानी जीवांतळॎया मनदद्रत आत्म्ास ज्ञानऱूपी ददव्याने जागृत करर्णे.
      • शत्ूििी  अनुत्सुक आत्म्ावर प्रेि करर्णे.
      • व्याकळ भिांच्या आत्म्ास भधिऱूप प्रेरर्णा दर्णे.
             ु
                                                  े
                                                                                                  47
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52